5:47 AM
အရွင္နေႏၵာဘာသ (ဓမၼေရာင္စဥ္)
သံစဥ္ – ေနထြဏ္းဦး
စာသား – တကၠသိုလ္ကိုသု
ေတးဆို – ရႊန္းလဲ့ေအာင္
သ႐ုပ္ေဆာင္ – ဓမၼစကူးလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား
Monday, March 21, 2016
ဓမၼစကူးလ္ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာ
သံစဥ္ – ေနထြဏ္းဦး
စာသား – တကၠသိုလ္ကိုသု
ေတးဆို – ရႊန္းလဲ့ေအာင္
သ႐ုပ္ေဆာင္ – ဓမၼစကူးလ္ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား
ဖိတ္ေဖၚပါသည္ဓမၼစကူးလ္
ဖိတ္ေဖၚပါသည္ဓမၼစကူးလ္
ေတးေရး – ခင္ေမာင္ပါ (မဇၥ်ိမလႈိင္း)
သံစဥ္ – ခင္ေမာင္ပါ (မဇၥ်ိမလႈိင္း)
ေတးဆို – ရႊန္းလဲ့ေအာင္ (အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ အႏုပညာတကၠသိုလ္ – ရန္ကုန္)
သ႐ုပ္ေဆာင္ – ဆရာဦးစိန္ျမင့္ေအာင္ႏွင့္ ဆရာ/ ဆရာမမ်ား ဦးေဆာင္ေသာ လြတ္လပ္ေရးေက်ာင္းမွ ဓမၼစကူးလ္ေက်ာင္းသား/ ေက်ာင္းသူမ်ား
သံစဥ္ – ခင္ေမာင္ပါ (မဇၥ်ိမလႈိင္း)
ေတးဆို – ရႊန္းလဲ့ေအာင္ (အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ အႏုပညာတကၠသိုလ္ – ရန္ကုန္)
သ႐ုပ္ေဆာင္ – ဆရာဦးစိန္ျမင့္ေအာင္ႏွင့္ ဆရာ/ ဆရာမမ်ား ဦးေဆာင္ေသာ လြတ္လပ္ေရးေက်ာင္းမွ ဓမၼစကူးလ္ေက်ာင္းသား/ ေက်ာင္းသူမ်ား
" ဒုလႅဘႏွင့္ အာပတ္"
ယခုအခ်ိန္က ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူးမို႔ သႀကၤန္အခ်ိန္ကလည္းနီးကပ္လာပါၿပီ၊ သႀကၤန္တြင္းသကၤန္းစီးမည့္ ဒုလႅဘပဥၨင္းေလာင္းမ်ားအတြက္ ဒီစာေတြဖတ္မိရင္ တစ္စံုတစ္ခုေသာအတိုင္းအတာေလာက္အထိေတာ့ အက်ဳိးရွိမည္ထင္ပါသည္။
(မသိ မတတ္
မျဖစ္ရေလေအာင္ ဖတ္ပါ မွတ္ပါ ေလ့လာပါ ဗဟုသုတအသိဉာဏ္တုိးခ်င္လွ်င္
မပ်င္းပါနွင့္ ဖတ္ပါ၊ ဖတ္ျပီးရင္လဲ
သူမ်ားေတြလဲ ကုိယ္သိသလုိ သိရေလေအာင္ Share လုိက္ပါ)
တန္ခူးလ၏
ပူျပင္းမႈေအာက္တြင္ ဒုလႅဘကိုယ္ေတာ္မ်ား အခန္းတြင္၌ ေအာင္းမေနႏုိင္ၾကေတာ့။ ေက်ာဗလာႏွင့္
ကုိယ္႐ံုသကၤန္းမကပ္ႏိုင္သူ၊ အံသကိုဋ္ႏွင့္ ေနသူမ်ားျဖင့္ အရိပ္ရအပင္မ်ားေအာက္တြင္ ဟုိတစ္စု ဒီတစ္စု ေတြ႔ေနရသည္။
ေႏြရာသီကာလ
၊ သႀကၤန္ကာလကို ရဟန္းဝတ္ျဖင့္ ကုန္လြန္ေစရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေရာက္ရွိေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕က ယၾတာေခ်ရန္၊ အခ်ိဳ႕က သႀကၤန္တြင္း အျပင္ထြက္လည္လ်ွင္ ေငြကုန္၍ အႏၱရာယ္လည္းမ်ားသျဖင့္ သႀကၤန္ခိုရန္၊ အခ်ိဳ႕ကတရားစခန္းဝင္ရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္။
ဝင္လာလိုက္သည္မွာ
တဖြဲဖြဲ။ ေခတ္မီေသာ ေယာက်္ားေလးတိုင္း ဒုလႅဘဝတ္ၾကသည္ဟု ဆိုရမ ေလာက္ပင္ ျဖစ္သည္။ ရခိုင္စည္ေတာ္သံႀကီးႏွင့္
အဆိုေတာ္ဦးေမာင္သိမ္း၏ " သာသနာ့အေမြခံ " ရခိုင္သီခ်င္းသံျဖင့္ ရွင္ေလာင္းလွည့္ေနသည္မွာလည္း
မကုန္ႏိုင္ေသး။ တစ္ရက္တည္းပင္ ၃၆ ပါး သိမ္ဝင္သည္။ ဗုဒၶဘာ သာရခိုင္လူမ်ိဳးတို႔၏ အလွဴအတန္းရက္ေရာမႈ၊
သာသနာျမတ္ႏိုးမႈဟု ေျပာရ မည္ထင္သည္။
" ဦးဇင္း
- ရဟန္းေတြမ်ားလွခ်ည္လားဘုရား၊ ဒုလႅဘေတြထင္တယ္ "
" ဟုတ္တယ္ကြ
- မင္းေကာ ဒီႏွစ္မဝင္ဘူးလား "
" ဝင္မယ္ဘုရား
- ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတာ္ကို ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး ဆံုးမဖူးတယ္။ ရဟန္းမဝတ္ခင္ ရဟန္းေတြသိသင့္
သိထုိက္တဲ့ ဝိနည္းေတြ ေလ့လာရမယ္။ ဒါမွ အက်ိဳးမ်ားမယ္တဲ့။ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြေတာ့ ဘုမသိ
ဘမသိ ဝင္လိုက္တာပဲဘုရား၊ ဒီႏွစ္ေတာ့ ေလ့လာၿပီးမွ ဝင္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။ ဦးဇင္းဆီမွာက
စာအုပ္ ေတြေပါေတာ့ တပည့္ေတာ္သိသင့္တာေလးေတြ ေပးဖတ္ပါဘုရား။ ၿပီးေတာ့ ေမးခ်င္တာေလးေတြလည္းရွိလာတယ္ဘုရား "
" စာအုပ္ေပးဖတ္တာကေတာ့
ရပါတယ္။ သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနကထုတ္တဲ့ ရဟန္းက်င့္ဖြယ္ ၂၂၇ - သြယ္ဆိုတာ ယူဖတ္ေပါ့။ ေမးခြန္းကေတာ့
မင္းေမးၾကည့္ေလ။ ငါသိတာနဲ႔ တည့္တည့္တိုးရင္ေတာ့ ေျဖရတာေပါ့။
" တင္ပါ့ဘုရား၊
ဒီလိုပါ တပည့္ေတာ္တို႔ သိမ္ဝင္ၿပီးရဟန္းခံတဲ့အခါ သိမ္ကအထြက္မွာ ဒကာ၊ ဒကာမေတြက ဝတၳဳပစၥည္းေတြ
ေလာင္းလႈၾကတယ္မဟုတ္လား။ အဲဒီလို ထြက္တဲ့အခါမွာ ဆရာေတာ္ႀကီးက အရင္မထြက္ဘဲ တပည့္ေတာ္တို႔ကို
ဘာျဖစ္လို႔အရင္ထြက္ခိုင္းတာလဲဘုရား။ ၿပီးေတာ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြကလည္း ၿပီးမွလႈရင္လည္း ရရဲ႕သားနဲ႔
သိမ္အထြက္ကိုမွ ဘာျဖစ္လို႔ လာလွဴရတာလဲဘုရား"
" ေအး၊
ဘုရားရွင္လက္ထက္က သိမ္ထြက္ေလာင္းလွဴတာတို႔၊ ရဟန္းအသစ္ကို သိမ္အရင္ကထြက္ ခိုင္းတာတို႔
ရွိ - မရွိေတာ့ ငါလည္းေသခ်ာမသိဘူး။ ငါၾကားဖူးသေလာက္ေတာ့ ရဟန္းအသစ္ေတြကို သိမ္ကအ ရင္ထြက္ခိုင္းတာက
ဒီအခ်ိန္မွာ သူကအာပတ္အားလံုးမွစင္ၾကယ္သူ ျဖစ္ေနလို႔ပဲ။ ရဟန္းခံေပးတဲ့အခါ ဥပဇၩာယ္ဆရာရယ္၊
အႏုသာသနဆရာရယ္၊ ကမၼဝါဖတ္မယ့္ပုဂၢိဳလ္ရယ္၊ အျခံရံသံဃာေတြမွာက အာပတ္္ေတြ ရွိေနႏိုင္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းအသစ္ကို ဦးစားေပးလိုက္တာပဲ။ ဒကာ၊ ဒကာမေတြကလဲ သီလသန္႔ရွင္းေနတဲ့ ျပဳသစ္စရဟန္းကို
ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ေလာင္းလွဴခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သိမ္အထြက္ေစာင့္လွဴတာ။
" ဒါက
ငါ့ကို ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက ေျပာျပတာ။ မင္းေမးသလိုပဲ။ အခ်ိဳ႕က ဘာေၾကာင့္ေလာင္းလွဴ လဲဆိုတာကို
မသိၾကဘူး။
" ဒီအယူအဆတိုင္း
မွန္တယ္ဆိုရင္ စဥ္းစားစရာေတြ ရွိတယ္။ မင္းခဏခဏ ရဟန္းဝတ္ေနေတာ့ သိ သင့္တယ္ထင္လို႔ ငါေျပာျပမယ္။
ရဟန္းေတြရဲ႕ အာပတ္ကိစၥပဲ။
" ရဟန္းေတြမွာ
သိသင့္တဲ့ အာပတ္ေတြရွိတယ္။ အာပတ္ဆိုတာက ' ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အမိန္႔အာ ဏာေတာ္ကို က်ဴးလြန္ေဖာက္ဖ်က္ျခင္းေၾကာင့္
အျပစ္သင့္ေရာက္ျခင္း ' ကိုေျပာတာ။ ' အာပတ္သင့္တယ္ 'ေပါ့။
" အာပတ္
၇- ပံုရွိတယ္။
(၁) ပါရာဇိကအာပတ္ - ရဟန္းဘဝမွ ဆံုး႐ံႈးေသာအျပစ္၊
(၂) သံဃာဒိသိသ္အာပတ္
- ရဟန္းအပါး (၂၀) အထိ သံဃာက ဝိုင္းဝန္းေစာင့္ေရွာက္ေပးမွ ကုစား၍ရေသာအျပစ္ ၊
(၃) ထုလႅစဥ္းအာပတ္ - သံဃာ့ဒိသိသ္ေအာက္ ႀကီးေသာအျပစ္၊
(၄) ပါစိတ္အာပတ္ - ကုသိုလ္စိတ္မွ ေလ်ာ့က်ေစေသာ
အျပစ္၊
(၅) ပါဋိေဒသနီအာပတ္ - သီးျခားထုတ္ေဖာ္ေျပာရေသာအာပတ္၊
(၆) ဒုကၠဋ္အာပတ္ - မေကာင္းေသာ
လုပ္ေဆာင္ခ်က္အျဖစ္ လူအမ်ားကဲ့ရဲ႕ဖြယ္အျပစ္၊
(၇) ဒုဗၻာသီအာပတ္ - မေကာင္းေသာ ေျပာဆိုခ်က္အျဖစ္
လူအမ်ား ကဲ့ရဲ႕ဖြယ္အျပစ္တို႔ပဲ။
" အဲဒီခုႏွစ္ပံုမွာ
ပါရာဇိကနဲ႔ သံဃာဒိသိသ္ကို ' ဂ႐ုကအာပတ္ ' ႀကီးေလးေသာအျပစ္လို႔ သတ္မွတ္တယ္ ။
ပါရာဇိက
(၄) ပါးရွိတယ္။ အၾကမ္းအားျဖင့္ေျပာမယ္။
(၁) ေမထုန္မွီဝဲမႈ၊
(၂) သူတစ္ပါးပစၥည္းခိုးမႈ၊
(၃) လူသတ္မႈ၊
(၄) စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္မရဘဲ ရတယ္လို႔ေျပာၾကားမႈပဲ။
ဒီအာပတ္တစ္ခုခုက်ဴးလြန္မိရင္
ရဟန္းမဟုတ္ ေတာ့ဘူး။
သိမ္ထဲမွာတင္ထားတဲ့သိကၡာ အလိုလိုေလ်ာက်သြားၿပီး ေနာင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွရဟန္းျပန္ခံလို႔
မရေတာ့ဘူး။
" သံဃာဒိသိသ္အာပတ္က
(၁၃) ပါးရွိတယ္။
( ၁) လံု႔လျပဳ၍သုတ္လႊတ္မႈ၊
( ၂) မာတုကာမကို ကိုင္တြယ္သံုးသပ္မႈ၊
( ၃)
ညစ္ညမ္းစကားေျပာဆိုမႈ၊
( ၄) ေမထုန္မလွဴခံမႈ၊
( ၅) ေအာင္သြယ္မႈ၊
( ၆) အဂၤေတအ ေခ်ာကိုင္လမ္းေလ်ွာက္မႈ၊
( ၇) ေက်ာင္းေဆာက္လို၍ သစ္ပင္ခုတ္မႈ၊
( ၈) သူတစ္ပါးကို ပါရာဇိကျဖင့္ အေၾကာင္း မဲ့ စြပ္စြဲေျပာဆိုမႈ၊
( ၉) အမည္၊ အမ်ိဳးအႏြယ္တစ္ခုခုျဖင့္ အေၾကာင္းျပ၍ ပါရာဇိကျဖင့္ မဟုတ္မမွန္ စြပ္စြဲမႈ၊
(၁၀) သံဃာသင္းခြဲမႈ၊
(၁၁) သံဃာသင္းခြဲမႈကို အားေပးေနာက္လိုက္ျပဳမႈ၊
(၁၂) အတူေနရဟန္း၏
ဆိုဆံုးမမႈကို မနာ ခံမႈ၊
(၁၃) ဒကာ၊ ဒကာမတို႔၏ သဒၶါတရားကို ဖ်က္ဆီးမႈတို႔ ျဖစ္တယ္။
" တစ္ခုခ်င္းသေဘာက္ို
အေသခ်ာသိခ်င္ရင္ေတာ့ ၂၂၇ သြယ္ ဝိနည္းစာအုပ္ဖတ္။
" ဦးဇင္း
အဓိကေျပာလိုတာက သံဃာဒိသိသ္အာပတ္ပဲ။ လံု႔လျပဳၿပီး သုတ္လႊတ္တာ၊ မာတုကာမကို ကိုင္တြယ္သံုးသပ္တာ၊
မာတုကာမကို ညစ္ညမ္းစကားေျပာတာေတြဟာ သတိမရွိရင္ ျဖစ္လြယ္တယ္ကြ "
" ဟုတ္တယ္ဘုရား၊
တခ်ိဳ႕ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေရွ႕ကလာရင္ ေခတ္စကား လံုးေတြနဲ႔ လုိက္စၾကတယ္။
ဘာေကာင္းတယ္၊ ညာေကာင္းတယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့ဘုရား "
" ေအး..အဲဒီလိုလိုက္စလို႔
ဟုမိန္းကေလးက နားလည္လိုက္ရင္ သံဃာဒိသိသ္အာပတ္သင့္ၿပီပဲ။ ဒီအာ ပတ္က ႐ိုး႐ိုးေဒသနာၾကားလို႔မရေတာ့ဘူး။
မင္းရဟန္းဝတ္တုန္းက ဘုရားဝတ္တက္ရင္ ဆရာေတာ္က ေဒသ နာၾကားခိုင္းတယ္ မဟုတ္လား။ ' အဟံဘေႏၱ
သဗၺအာပတၱိေယာ ' ဆိုၿပီးေတာ့ေလ "
" တင္ပါ
မွတ္မိပါတယ္ဘုရား "
" ေအး
- အဲဒီလိုၾကားတာက က်န္တဲ့အာပတ္ေတြပဲ ေက်တာ။ သံဃာ့ဒိသိသ္အာပတ္ကမေက်ဘူး။ သံဃာဒိသိသ္အာပတ္တစ္ခုခု
သင့္ေနမိၿပီဆိုရင္ အဲဒီေန႔မွာ ေဒသနာၾကားထားရတယ္။ ေဒသနာၾကားတယ္ဆုိ တာ မိမိအျပစ္ကိုဝန္ခံတာ။
ေဒသနာမၾကားဘဲ သိသိနဲ႔ ဖံုးကြယ္ထားမယ္ဆိုရင္၊ ဖံုးကြယ္ခဲ့တဲ့ရက္အတိုင္း ပရိ ဝါသ္ေစာင့္တည္ရတယ္။
ၿပီးရင္ မာနတ္ေျခာက္ရက္က်င့္ရတယ္။ ၿပီးမွ အမၻာန္သြင္းတယ္။ ဒါမွေက်တာ။
ပရိဝါသ္ေစာင့္တယ္ဆိုတာ
မိမိသင့္တဲ့အျပစ္ကို ထက္ဝန္းက်င္စင္ၾကယ္ေအာင္ သံဃာေတာ္ေတြထံမွာ ဖြင့္ဟဝန္ခံတာပဲ။ ဒါက
႐ိုး႐ိုးနဲ႔ေတာ့မရဘူး။ သိမ္ထဲမွာ အနဲဆံုးရဟန္းေလးပါး ကမၼဝါစာနဲ႔ စနစ္တက်လုပ္ ရတယ္။
ႏွစ္ရက္ဖံုးလႊမ္းထားရင္ ႏွစ္ရက္ စသည္ျဖင့္ က်င့္ရတယ္။ ဝရိဝါသ္ေစာက္တည္တဲ့ရက္ ေစ့တဲ့အခါက်
မွ သိမ္ထဲမွာ ကမၼဝါစာနဲ႔ မာနတ္ယူရျပန္တယ္။ မာနတ္ဆိုတာက ကိုယ့္ရဲ႕သီလအေပၚမွာ အျခားရဟန္းေတာ္
ေတြက ျမတ္ႏိုးမႈရွိေစရန္ က်င့္သံုးျခင္းကိုေခၚတာ။ မာနတ္ေျခာက္ရက္ၿပီးမွ သံဃာအပါး (၂၀)
နဲ႔ သိမ္ထဲမွာ ကမၼဝါစာဖတ္ၿပီး သမၻာန္သြင္းရတယ္။ အဗၻာန္သြင္းတယ္ဆုိတာက ရဟန္းအာပတ္စင္ၾကယ္မႈကို
အသိအမွတ္ ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ သံဃာ့အလယ္သို႔ ေရွး႐ႈျပန္ေခၚျခင္းျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို စနစ္တက်ခုစားမွ
ဒီအာပတ္က ေက်တာ "
" အား..ေတာ္ေတာ္ေလးနက္တာပဲေနာ္
ဘုရား "
" ဒါမင္းကို
အက်ဥ္းရွင္းျပတာ။ ဒီအာပတ္ေတြရွိေနရင္ မဂ္ဖိုလ္မရေတာ့ဘူးတဲ့။ ဒါေတြ ရွင္းျပရတာနဲ႔ ငါတို႔စကားဦးတည္ခ်က္ေတာင္
ေပ်ာက္သြားအံုးမယ္ "
" ဒုလႅဘတစ္ပါးဆိုပါေတာ့ကြာ၊
သူဒီအာပတ္တစ္ခုခု က်ဴးလြန္ခဲ့ၿပီး အာပတ္ကိုမကုစားဘဲ လူထြက္ သြားတယ္ဆိုပါေတာ့။ ေနာက္တစ္ခါ
ရဟန္းျပန္ဝတ္ရင္ ဒီအာပတ္က ျပန္ေပၚတယ္ကြ။ ဒီလိုဆိုရင္ မင္းအစက ေမးခဲ့သလို သိမ္ကထြက္တဲ့အခါ
သီလျဖဴစင္သူလို႔ အသိမွတ္ျပဳလုိ႔ ရပါ့မလား "
" အင္း
- ဦးဇင္းေျပာမွ တပည့္ေတာ္စဥ္းစားမိေတာ့တယ္။ ဟုတ္တာေပါ့။ သီလျဖဴမျဖဴဆိုတာ အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ပဲ
သိမွာေပါ့။ ဒုလႅဘေတြ သတိထားစရာပဲ "
" ဒါဆို
တပည့္ေတာ္ထပ္ေမးမယ္ဘုရား၊ ရဟန္းေတြကို သိကၡာထပ္တဲ့အခါမွာလည္း အဲဒီသိကၡာအထပ္ ခံရဟန္းကို
ေရွ႕ဆံုးကထြက္ခိုင္းတာပဲမဟုတ္လား။ အကယ္၍ သူ႔မွာ သံဃာဒိသိသ္အာပတ္ရွိေနတယ္ဆိုရင္ ဒီအာပတ္ကေက်ၿပီး
ျဖဴစင္သူျဖစ္သြားေရာလား။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကိုအရင္ထြက္ခိုင္းတာလား "
" ဒီလိုရွိတယ္ကြ၊
သိကၡာထပ္ရျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ညစ္ႏြမ္းေနတဲ့သီိလကို ျဖဴစင္ေအာင္လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။
ရဟန္းခံတဲ့အခါ ျပည့္စံုရမယ့္ အဂၤါငါးခ်က္ ရွိတယ္။
(၁) ဝတၳဳ ဆိုတဲ့ ရဟန္းေလာင္း၊
(၂)
ဉာတ္ ဆိုတဲ့ သတိေပးခ်က္၊
(၃) အႏုသာသန ဆိုတဲ့ကမၼဝါစာရယ္၊
(၄) သီမာ ဆိုတဲ့ သိမ္ရယ္၊
(၅) ပရိသာ ဆိုတဲ့ ဥပဇၩာယ္နဲ႔ ကာရကသံဃာပရိသတ္ရယ္ ျပည့္စံုရတယ္။
" ဝတၳဳ
ဆိုတဲ့ရဟန္းေလာင္းကေတာ့ ရွိေနၿပီ၊ ဥပဇၩာယ္ဆရာပါဝင္တဲ့ သံဃာေတြထဲမွာ ပါရာဇိကက်ၿပီး သားရဟန္းပါဝင္ေနလို႔
သတ္မွတ္သံဃာအရည္အတြက္မျပည့္ရင္ ရဟန္းခံကံမေျမာက္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကမၼဝါ ဖတ္တဲ့အခါမွာလည္း
သတ္မွတ္ထားတဲ့ နည္းစနစ္အတိုင္းဖတ္ရတယ္။ အဲဒီလို မဖတ္ႏိုင္ရင္လည္း ရဟန္းခံတာ ကံမေျမာက္ျပန္ဘူး။
ေနာက္ သိမ္မွာလည္း ျပႆနာရွိႏိုင္တယ္။ သိမ္က သိမ္အဂၤါရပ္နဲ႔မညီတဲ့ မသန္႔ရွင္းတဲ့ သိမ္ပ်က္ျဖစ္ေနရင္လည္း
ကံပ်က္ျပန္ေရာ။ ဒါေတြက ႐ုတ္တရက္သိရွိႏိုင္တဲ့အရာေတြ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီိလိုသံ သယေတြ ရွိႏိုင္တဲ့အတြက္
ပိုၿပီးသန္႔ရွင္းသြားေအာင္ ၊ အဓိကကေတာ့ ကိုယ့္စိတ္လံုျခံဳမႈရေအာင္ သံသယကင္း သြားေအာင္
သိကၡထပ္ျခင္း ျပဳၾကတာပါ "
" ဒါဆို
အရွင္ဘုရား၊ ရဟန္းအသစ္သေဘာမ်ိဳး သတ္မွတ္ၿပီး သိမ္ကအရင္ထြက္ခိုင္းတာေပါ့ေနာ္ "
" အဲဒီသေဘာလို႔ပဲ
ေျပာရမွာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြက ေနခ်င္သလိုေနၿပီး သိကၡာ ထပ္လိုက္မွပဲ
သန္႔သြားတယ္လို႔ ေျပာေနၾကတယ္ "
" အခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကို
အႀကိမ္ႀကိမ္သိကၡာထပ္တာကေကာ ဘုရား "
" ဒါကေတာ့ကြာ၊
ရဟန္းတပါးနာမည္ႀကီးလာၿပီဆိုရင္ ရဟန္းဒကာခံခ်င္တဲ့သူေတြ ေပါလာတယ္ေလ။ အဲဒီအတြက္ သိကၡာထပ္ၿပီး
ရဟန္းဒကာ၊ ပစၥည္းေလးပါးဒကာအျဖစ္ ခံယူတာပဲ။ အမွန္ကေတာ့' တပည့္ေတာ္ တို႔ကို ပစၥည္းေလးပါး
ဒကာအျဖစ္ မွတ္ယူေတာ္မူပါ။ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေတာင္းယူေတာ္မူပါ ' လို႔ ေလ်ွာက္ ထားရင္လည္း
ျဖစ္တာပါပဲ။ သိကၡာထပ္လိုက္လို႔ အဲဒီရဟန္းသိကၡာ ပိုမတက္သြားပါဘူး။ သင့္ေနတဲ့အာပတ္လည္းေက်မသြားပါဘူး။
"ၿပီးေတာ့
သိမ္ထဲက ဘယ္ရဟန္းအရင္ထြက္ထြက္ အေရးမႀကီးပါဘူး။ ငါအပါဝင္ ရဟန္းသံုးပါး ပရိ ဝါသ္ေစာင့္တုန္းကဆို
ေနာက္ဆံုးအဗၻာန္သြင္းေတာ့ ၿမိဳ႕နယ္သံဃာ့နာယက ဆရာေတာ္ေတြ၊ ေထရ္ႀကီးဝါႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီးေတြပါတယ္ကြ။
ပရိဝါသ္ဦးေဆာင္လုပ္တဲ့ ဆရာေတာ္က သိမ္ထဲကထြက္တဲ့အခါ ဒကာ၊ ဒကာမ ေတြ ပစၥည္းေလာင္းလွဴမလို႔
ေစာင့္ေနၾကေတာ့ ဝါစဥ္ႀကီးငယ္လိုက္ပဲ ထြက္ေစတာပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အာပတ္ျဖဴ စင္မႈကို ဦးစားေပးမယ္ဆုိရင္
ငါတို႔က အျဖဴစင္ဆံုး အခ်ိန္ေပါ့ ။
" ေနာက္ၿပီး
မင္းကို သတိေပးရအံုးမယ္။ မင္းရဟန္းျဖစ္လို႔ ေဒသနာၾကားတဲ့အခါ မိမိပါးစပ္က ဆိုေနတဲ့ ပါဠိကို
အဓိပၸါယ္သိေအာင္ ေလ့လာထားဦး။ ဘာအဓိပၸါယ္မွမသိဘဲ ရြတ္ေန႐ံုနဲ႔ အာပတ္ေက်တယ္ဆုိၿပီး လုပ္မ
ေနနဲ႔။ ေဒသနာၾကားတဲ့အခါ ေနာင္အခါ ေစာင့္စည္းပါ့မယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ၾကားရတယ္။ ဒါမွ ေက်မွာ။
" ေနပါဦး
၊ မင္းက ဒီနွစ္ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဝတ္မွာလည္း "
" ဒီႏွစ္ေတာ့
တပည့္ေတာ္ ရဟန္းဝတ္နဲ႔ တရားအားထုတ္ခ်င္တယ္ ဘုရား "
" ေအး
ေကာင္းတယ္။ ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ အဲဒီလုိ အက်ိဳးရွိရွိ အသံုးခ်ႏိုင္ရမယ္။ ဒါမွ အခ်ိန္ကုန္၊
ေငြ ကုန္တာ တန္မွာ။ မင္းကို ငါဖတ္ဖူးတဲ ဒုလႅဦးဇင္းသံုးပါး ကဗ်ာ ရြတ္ျပမယ္ "
" ဦးဇင္းသံုးပါး
"
(၁) ဒုလႅဘဦးဇင္း
သိမ္ဆင္းၿပီးေန႔၊
မေပ်ာ္ေမြ႕၍
ရက္မေစ့ခင္၊
လူထြက္ခ်င္ကာ
ၾကင္ယာဇနီး၊
ေခၚေတြ႔ၿပီးလ်ွင္
ဇြတ္ႀကီးျပင္ဆင္ခိုင္းေတာ့သည္
ဦးျပင္ဆင္ပါဘုရား။
(၂) ဒုလႅဘဦးဇင္း
သိမ္ဆင္းၿပီးေန႔၊
စိတ္ၿငီ္းေငြ႔ဟု
ပုတီးမကိုင္၊
မထိုင္တရား
တဝါးဝါးသမ္း၊
ၾကမ္းႏွင့္ေက်ာခင္း
ပ်င္းဆင္းဓုတင္က်င့္ေတာ့သည္
ဦးပ်င္းဆင္းပါဘုရား။
(၃) ဒုလႅဦးဇင္း
သိမ္ဆင္းၿပီးေန႔၊
စိတ္ၿငီးေငြ႔ဟု
လူ႔ဘဝတြင္၊
အမ်ွင္မျပတ္
တရစပ္႐ႈပ္
သူ႔အလုပ္မ်ား၊
ခုမွနားဟု
အိပ္စားႏွစ္လီ္က်င့္ေတာ့သည္
ဦးပင္စင္ပါဘုရား။
ရခဲေပစြ၊
ဒုလႅဘဟု
ဗုဒၶအေမြ၊
ခံယူေပလည္း
ဓမၼနည္းယူ၊
က်င့္မႈမရွိ
အသိမလိုက္၊
စ႐ိုက္မျပင္
အရွင္သံုးပါး၊
ပဥၥင္းမ်ားတို႔
ဘုရားအေမြ၊
မရစေကာင္း
ပါရမီေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေတာ့သည္
ဦးတင္ပါသည္ဘုရား။
( ဘိုးရာဇူ
)
" ဟား
ဟား ဟား ေကာင္းလိုက္တာ အရွင္ဘုရားရယ္။ တပည့္ေတာ္ မွတ္စုနဲ႔ မွတ္ထားဦးမယ္"
" ေအး
မွတ္လည္းမွတ္ေပါ့ကြာ၊ ကိုယ္လည္း အဲဒီအထဲမပါေစနဲ႔။ သူမ်ားေတြ ဘယ္လိုေနေန ကိုယ္မေန နဲ႔ေပါ့။
" ကဲကဲ
ဟိုမွာ ရဟန္းခံမယ့္ အဖြဲ႔လည္းေရာက္ေနၿပီ။ မင္းလည္း သိသင့္တာေလးေတြ ႀကိဳၿပီးဖတ္ထား။
ရဟန္းဘဝနဲ႔ေနစဥ္မွာ ရဟန္းေကာင္းတစ္ပါးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပါ့ကြာ "
" တင္ပါ့ဘုရား၊
တပည့္ေတာ္ႀကိဳးစားပါ့မယ္။ ေက်းဇူးလည္း တင္ပါတယ္။ ဦးတင္ပါတယ္ ဘုရား "
" သာဓု
သာဓု သာဓု "
အရွင္ပညာသီရိ
(ရမၼာကၽြန္း)
၂၀၁၄ ခုႏွစ္
- ဇန္နဝါရီလ - အတြဲ ၁၅ - အမွတ္ ၁ - အပၸမာဒ ဓမၼရသမဂၢဇင္း
အားလံုးပဲစိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းႏွင့္ျပည့္စံုၾကပါေစ။
လူမုန္း (ဓမၼေရာင္စဥ္)
Tuesday, March 8, 2016
ဓမၼစကူးလ္သင္တန္းတက္တဲ႔အတြက္ ဘယ္လိုအက်ိဳးထူးေတြကို ရ႐ွိပါသလဲ
မီဒီယာတစ္ခုက
ေမးတယ္
"ဓမၼစကူးလ္သင္တန္းတက္တဲ႔အတြက္
ဘယ္လိုအက်ိဳးထူးေတြကို ရ႐ွိပါသလဲ " တဲ႔ …
အက်ိဳးထူးေတြကို
ကိုယ္ကေျပာျပေနလွ်င္
အမ်ားၾကီးေျပာျပေနရမွာျဖစ္တာကတေၾကာင္း၊
"ကိုယ္႔ငါးခ်ဥ္
ကိုယ္ခ်ဥ္" ရာက်မွာက တေၾကာင္းမို႔
"ခင္ဗ်ားေဘးက
ေက်ာင္းသားမိဘရဲ႕ ကိုယ္ေတြ႔ကိုသာ ေမးၾကည္႔လိုက္ပါ" လို႔ပဲ
ညႊန္လိုက္တယ္…
ဓမၼစကူးလ္တက္ျခင္းေၾကာင္႔
ရရွိတဲ႔အက်ိဳးေတြက
သင္ျပတဲ႔ဆရာ/ဆရာမအေပၚမွာမူတည္ျပီး
ဆရာ/ဆရာမက ေတာ္လွ်င္ေတာ္သလို ရရွိၾကတာမို႔ တန္းစီျပီးေျပာမယ္ဆိုရင္ ေျပာျပလို႔ မကုန္ႏိုင္ေအာင္
အမ်ား အမ်ားၾကီးပါပဲ …
ဒါေၾကာင္႔
-
"ဤဆိုင္က
လက္ရာမေကာင္းလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္ကိုေျပာပါ၊ ေကာင္းလွ်င္ သင္၏မိတ္ေဆြေတြကို ေျပာျပလိုက္ပါ"ဆိုတဲ႔
စာတန္းေလးကို နည္းမွီျပီးေျပာရလွ်င္-
"ဓမၼစကူးလ္သင္တန္းတက္တာမွာ
ဘာမွ်မေျပာင္းလဲဘူး မေကာင္းဘူးဆိုလွ်င္ ကြ်ႏ္ုပ္ကိုအားမနာတမ္း လာေျပာပါ ၊ ေကာင္းတယ္ဆိုလွ်င္ေတာ႔
သင္၏ မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္ေလးေတြနဲ႔ တဆင္႔ေျပာျပေပးလိုက္ပါ"
အားလံုးပဲစိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္းႏွင့္ျပည့္စံုၾကပါေစ။
လူမုန္း (ဓမၼေရာင္စဥ္)
ဘဝေနနည္း
ဘဝေနနည္း
========
ဥပၸတေႏၲသု နိပေတ
နိပတေႏၲသု ဥပၸေတ။
ဝေသ ဝသမာေနသု
ရမမာေနသု ေနာ ရေမ။
၁ ျမင့္ကာေနၾက လူေလာက ကိုယ္ကနိမ့္ကာေန။
၂ နိမ့္ကာေနၾက လူေလာက ကိုယ္ကျမင့္ကာေန။
၃ မေနတတ္ၾက လူေလာက ကိုယ္ကေနတတ္ေစ။
၄ ေပ်ာ္ျမဴးေနၾက လူေလာက ကိုယ္ကေပ်ာ္ေရွာင္ေန။
========
ဥပၸတေႏၲသု နိပေတ
နိပတေႏၲသု ဥပၸေတ။
ဝေသ ဝသမာေနသု
ရမမာေနသု ေနာ ရေမ။
၁ ျမင့္ကာေနၾက လူေလာက ကိုယ္ကနိမ့္ကာေန။
၂ နိမ့္ကာေနၾက လူေလာက ကိုယ္ကျမင့္ကာေန။
၃ မေနတတ္ၾက လူေလာက ကိုယ္ကေနတတ္ေစ။
၄ ေပ်ာ္ျမဴးေနၾက လူေလာက ကိုယ္ကေပ်ာ္ေရွာင္ေန။
ဆရာ/ဆရာမဆိုတာ
ျမန္မာလူ႔ေဘာင္အဖြဲ႔အစည္းက ဆရာဟုခၚဆုိရာတြင္ ဆရာျဖစ္သင္တန္းတစ္ခုခုက ဆရာျဖစ္သင္တန္း ဆင္း လက္မွတ္တစ္ခုရရုံျဖင့္ ထုိသူကုိဆရာဟူ၍မသတ္မွတ္ ။ စာေပသင္ၾကားမႈအလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း
ျပဳရုံမွ်ႏွင့္လည္း ဆရာဟူ၍ မရည္ညႊန္း မေခၚဆုိ ။ ျမန္မာ့ လႈ႕ေဘာင္အဖြဲ႕
အစည္း တြင္ ဆရာဟူ၍ အမည္ခံ ထုိက္ရန္ ခဲယဥ္း၏ ။
ျမန္မာလူ႕ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္း မွ ဆရာမည္ထုိက္သူသည္ မိမိ တတ္ကၽြမ္းေသာ ပညာကုိ တပည့္တုိ႔ အား ႀကိဳးစားသင္ၾကားေပးရုံမွ် မက ....
၁။ ဆရာဟူသည္ အက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စုံ၍ အမ်ားက အေလးဂရုျပဳအပ္သူလည္း ျဖစ္ရမည္ ။
၂။ ဆရာဟူသည္ သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စုံ၍ အမ်ားက အေလးဂရုျပဳအပ္သူလည္း ျဖစ္ရမည္ ။
၃။ ဆရာဟူသည္ ပညာႏွင့္ ျပည့္စုံ၍ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ရာ ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္ရမည္။
၄။ ဆရာဟူသည္ တပည့္မ်ားက ကုိယ္ႏႈတ္ႏွလုံး သုံးပါးတြင္ တစ္ခုခုျဖင့္ မသင့္မေလ်ာ္ ျပဳမူဆက္ဆံ ေျပာဆုိေတြးဆမႈမ်ားရွိပါက လ်စ္လ်ဴရႈမထားဘဲ လမ္းေကာင္းလမ္းမွန္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ေပးႏုိင္သူ ျဖစ္ရမည္။
၅။ ဆရာဟူသည္ မိမိ တပည့္မ်ား ၏ အက်ိဳးစီးပြား ကုိ လုိလား၍ သည္းခံႏုိင္သူ ၊ အမ်က္ေဒါသ ကင္းသူ ျဖစ္ရန္လည္း လုိအပ္ပါသည္။
****စာေရးဆရာ ခ်စ္စံ၀င္း၏ ....ျမန္မာေက်ာင္းဆရာ- စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၀-၁၁ .....မွ****
ျမန္မာလူ႕ေဘာင္အဖြဲ႕အစည္း မွ ဆရာမည္ထုိက္သူသည္ မိမိ တတ္ကၽြမ္းေသာ ပညာကုိ တပည့္တုိ႔ အား ႀကိဳးစားသင္ၾကားေပးရုံမွ် မက ....
၁။ ဆရာဟူသည္ အက်င့္သီလႏွင့္ ျပည့္စုံ၍ အမ်ားက အေလးဂရုျပဳအပ္သူလည္း ျဖစ္ရမည္ ။
၂။ ဆရာဟူသည္ သမာဓိႏွင့္ ျပည့္စုံ၍ အမ်ားက အေလးဂရုျပဳအပ္သူလည္း ျဖစ္ရမည္ ။
၃။ ဆရာဟူသည္ ပညာႏွင့္ ျပည့္စုံ၍ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ရာ ပုဂၢိဳလ္လည္း ျဖစ္ရမည္။
၄။ ဆရာဟူသည္ တပည့္မ်ားက ကုိယ္ႏႈတ္ႏွလုံး သုံးပါးတြင္ တစ္ခုခုျဖင့္ မသင့္မေလ်ာ္ ျပဳမူဆက္ဆံ ေျပာဆုိေတြးဆမႈမ်ားရွိပါက လ်စ္လ်ဴရႈမထားဘဲ လမ္းေကာင္းလမ္းမွန္သုိ႔ ပုိ႔ေဆာင္ေပးႏုိင္သူ ျဖစ္ရမည္။
၅။ ဆရာဟူသည္ မိမိ တပည့္မ်ား ၏ အက်ိဳးစီးပြား ကုိ လုိလား၍ သည္းခံႏုိင္သူ ၊ အမ်က္ေဒါသ ကင္းသူ ျဖစ္ရန္လည္း လုိအပ္ပါသည္။
****စာေရးဆရာ ခ်စ္စံ၀င္း၏ ....ျမန္မာေက်ာင္းဆရာ- စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၀-၁၁ .....မွ****
ဆရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ေရွးစာဆုိ အေက်ာ္အေမာ္မ်ား ၏ ဖြဲ႕ဆုိခ်က္မ်ား .....
ဆရာေတာ္ အရွင္မဟာသီလ၀ံသ ......
တိေလာကဟု၊ မရႏႈိင္းတူ
ဘက္မျပဴသည္ ၊ သုံးဆူ ရတနာ
မာတာပီတ ၊ ဆရာ စသား
အရွင္မ်ား ..........ဟုဖြဲ႕ဆုိခဲ့ပါသည္ ။
မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ......
ေရွးရႈေမတၱာ ၊ ကရုဏာႏွင့္
နာနာက်င္က်င္ ၊ အျပစ္ျမင္တုိင္း
၀မ္းတြင္မသုိ ၊ ဟုတ္တုိင္းဆုိ၍
က်ိဳးလုိစိတ္က ၊ ဆုံးမ တတ္သူ
ဆရာဟူေလာ့...ဟု
ဆရာေတာ္ အရွင္မဟာသီလ၀ံသ ......
တိေလာကဟု၊ မရႏႈိင္းတူ
ဘက္မျပဴသည္ ၊ သုံးဆူ ရတနာ
မာတာပီတ ၊ ဆရာ စသား
အရွင္မ်ား ..........ဟုဖြဲ႕ဆုိခဲ့ပါသည္ ။
မန္လည္ဆရာေတာ္ႀကီး ......
ေရွးရႈေမတၱာ ၊ ကရုဏာႏွင့္
နာနာက်င္က်င္ ၊ အျပစ္ျမင္တုိင္း
၀မ္းတြင္မသုိ ၊ ဟုတ္တုိင္းဆုိ၍
က်ိဳးလုိစိတ္က ၊ ဆုံးမ တတ္သူ
ဆရာဟူေလာ့...ဟု
မာဃေဒ၀လကၤာ..မွာ ဆရာတုိ႔ရဲ႕ဂုဏ္အဂၤါကုိေဖၚထုတ္ပါသည္။ ဆက္လက္ၿပီး .....
ရုိေသခ်စ္ထုိက္
ခ်ီးမြမ္းထုိက္ႏွင့္ လႊဲရုိက္ဆုံးမ
ေမးသမွ်ခံ ၊ ဓမၼံနက္နဲ
ေဟာႏုိင္ျမဲ၍ က်ိဳးနည္းမတြန္႕
ခုႏွစ္ခန္း ႏွင့္ ျပည့္လွ်မ္းညီညာ
ျမတ္ဆရာ.........ဟု ထပ္မံ ဖြဲ႕ဆုိခဲ့ပါသည္။
သိဂၤါေလာ၀ါဒ သုတ္တြင္ ဆရာ၀တၱရားႏွင့္ ပတ္သက္၍
အတတ္လည္းသင္
ပဲ့ျပင္ဆုံးမ
သိပၸမခ်န္
ေဘးရန္ဆီးကာ
သင့္ရာအပ္ဖုိ႔
ဆရာတုိ႔က်င့္ဖုိ႔ ၀တ္ငါးျဖာ ...ဟု ေရးသားထားပါသည္။
ရုိေသခ်စ္ထုိက္
ခ်ီးမြမ္းထုိက္ႏွင့္ လႊဲရုိက္ဆုံးမ
ေမးသမွ်ခံ ၊ ဓမၼံနက္နဲ
ေဟာႏုိင္ျမဲ၍ က်ိဳးနည္းမတြန္႕
ခုႏွစ္ခန္း ႏွင့္ ျပည့္လွ်မ္းညီညာ
ျမတ္ဆရာ.........ဟု ထပ္မံ ဖြဲ႕ဆုိခဲ့ပါသည္။
သိဂၤါေလာ၀ါဒ သုတ္တြင္ ဆရာ၀တၱရားႏွင့္ ပတ္သက္၍
အတတ္လည္းသင္
ပဲ့ျပင္ဆုံးမ
သိပၸမခ်န္
ေဘးရန္ဆီးကာ
သင့္ရာအပ္ဖုိ႔
ဆရာတုိ႔က်င့္ဖုိ႔ ၀တ္ငါးျဖာ ...ဟု ေရးသားထားပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ဖတ္ဘူးတဲ့ကဗ်ာေလးထဲမွာလည္း ဆရာေတြအတြက္ ဒီလိုသတိေပးထားတယ္
သတိ
ေဆးအပ္ကိုင္လက္
အမွားဖက္က
ေၾကြပ်က္ခႏၶာ
တစ္ေယာက္သာတည့္
ေျမျဖဴကိုင္လက္
အမွားဖက္က
ေၾကြပ်က္ဆိတ္သုဥ္း
ဘဝဆံုးမည္
အားလံုးနိမ့္က် လူ႔ေလာက။
ဓမၼစကူးလ္ေပၚလာၿပီ
ျပည္ျမန္မာသာယာေစဖို႔
ဓမၼစကူးလ္ေပၚလာၿပီ
အသိဥာဏ္ေတြဖြံ႔ၿဖိဳးေစဖို႔
ပို႔ၾကကိုယ္စီ။
ျမတ္ဗုဒၶ.....ဘာသာတံဆိပ္
ခပ္ႏွိပ္ၾက.....တို႔ျမန္ျပည္
သိေစကြဲ႔လူအမ်ား
လူငယ္ေတြ
ဘာသာခ်စ္ေစဖို႔
(တို႔ၿမိဳ႕ရြာ) ဓမၼစကူးလ္မွာလ
အရာရာမခက္ခဲရေလေအာင္
ဆရာဒကာ
ညီညာစြာလက္တြဲလို႔ရယ္
ႏြဲ...ႏြဲ...ႏြဲ ၾကစို႔လား။
အားလံုးပဲစိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း၊ ကိုယ့္၏က်န္းမာျခင္းျပည့္စံုၿပီး
အမ်ားအက်ိဳးကိုဆထက္ထမ္းပိုးသယ္ရြက္ႏိုင္သူမ်ားျဖစ္ၾကပါေစ။
လူမုန္း (ဓမၼေရာင္စဥ္)
ျမန္မာအမ်ားစုဗုဒၶဘာသာျဖစ္လွ်က္၊ ဒါနျပဳလွ်က္ဆင္းရဲ ရျခင္းအေၾကာင္း(၁၁) ခ်က္
(၁) အက်ိဳးရွိေသာေနရာတြင္မလွဴတတ္ျခင္း
(၂) သမၸါဒါေလးပါးခ်ိဳဳ႕ယြင္းျခင္း
(၃) ေမတၱာျဖင့္စီးပြားမရွာဘဲေလာဘျဖင့္စီးပြားရွာျခင္း
(၄) ပ်င္းရိျခင္းကိုေရာင့္ရဲျခင္းဟုအထင္မွားျခင္း
(၅) ကိုယ့္ကိုကိုယ္မထိန္းသိမ္းနိုင္ျခင္း
(၆) ကိုယ့္ထက္သာမနာလိုျခင္း
(၇) အခ်ိန္တန္ဖိုးမသိျခင္း
(၈) စာေပဗဟုသုတမရွိျခင္း
(၉) ေဒသႏၲရဗဟုသုတမရွိျခင္း
(၁၀) ေခါင္းေဆာင္လိုစိတ္နည္းျခင္း
(၁၁) ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးလိုစိတ္နည္းျခင္း
(ဗုဒၶဘာသာေကာင္းတစ္ေယာက္ စာအုပ္မွာေရးသား
ခ်က္ကို ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ျပန္လည္ေရးသားထားပါသည္။)
လူမုန္း (ဓမၼေရာင္စဥ္)
ဘုရားသာသနာ သိၾကားသာသနာ အယူအဆ
”ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံခါနီး၌ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ပါမည္ဟု သိၾကားမင္း၀န္ခံခဲ့ပါသည္။ ဤသို႔ ၀န္ခံခဲ့လွ်က္ ယခုအခါ သာသနာေတာ္ကို ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ငါတို႔အား မေစာင့္ေရွာက္ေသာေၾကာင့္ သိၾကားမင္းေသေၾကာင္း သိရေပသည္။ ဤစည္ကို တီးရျခင္းျဖစ္ပါသည္။” အရွင္ေခမာစာရ
ျမန္မာ့ရာဇ၀င္ဇာတ္ေပၚမွာ အျပဳအမူမ်ိဳးစံု၊ အေျပာအဆိုမ်ိဳးစံု၊ အေတြးအေခၚမ်ိဳးစံုနဲ႔ မင္းမ်ားစြာျပဳမူလွဳပ္ရွားသြားခဲ့ၾက ပါတယ္။ ပရိသတ္အားက်တဲ့မင္း၊ ပရိသတ္ႏွစ္သက္တဲ့မင္း၊ ပရိသတ္တသသျဖစ္က်န္ရစ္တဲ့မင္းေတြရွိခဲ့သလို ပရိသတ္စက္ဆုပ္တဲ့မင္း၊ ပရိသတ္ မသတီတဲ့မင္း၊ ပရိသတ္အားမရတဲ့ ဲ့မင္းေတြလည္းရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအထဲက ပရိသတ္အားက်တဲ့မင္း၊ ပရိသတ္ႏွစ္သက္တဲ့မင္း၊ ပရိသတ္ တသသျဖစ္က်န္ရစ္တဲ့မင္းေတြကို ေခတ္အဆက္ဆက္ ပရိသတ္ေတြက မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ေတြအျဖစ္ ကမၸည္းတင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ပရိသတ္က မင္းေကာင္း မင္းျမတ္အျဖစ္ ကမၸည္းတင္တဲ့ေနရာမွာ ”စံ” မ်ားစြာထဲက မျဖစ္မေနပါရတဲ့ ”စံ” တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဒီမင္းဟာ သာသနာေရးဘယ္ေလာက္အားေပးခဲ့သလဲ၊ ျပီးေတာ့ တစ္ဆင့္တက္ေတြးျပီး စစ္မွန္တဲ့သာသနာေရးလား၊ ဒါမျဖစ္မေနထားရတဲ့စံပါ။ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီစံထားရသလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမူအေျခခံ အုတ္ျမစ္ေတြဟာ ေထရ၀ါဒဗုဒၶစာေပေတြျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
အင္း၀ေခတ္မွာ ထူးျခားတဲ့မင္းတစ္ပါး ေပၚထြန္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမင္းကေတာ့ မင္းၾကီးစြာေစာ္ကဲဆိုတဲ့မင္းပါ။ မင္းၾကီးစြာေစာ္ကဲအေၾကာင္းက ရာဇ၀င္မွာ သင္ဖူးထားၾကတာမ်ားလို႔ အထူးေျပာစရာမလုိေတာ့ပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက မင္းၾကီးစြာေစာ္ကဲနဲ႔ သာသနာေရးပါ။ မင္းၾကီးစြာ အင္း၀ဘုရင္ ျဖစ္လာေတာ့ ငယ္ဆရာျဖစ္တဲ့ ရခိုင္ဘုန္းၾကီးကို ”မဟာသံဃရာဇာ”ဆိုတဲ့ ဘြဲ႔တံဆိပ္ကိုကပ္ျပီး မင္းဆရာအျဖစ္ ကိုးကြယ္ထားပါတယ္။ ”မဟာသံဃ ရာဇာ”ဘြဲ႕ တံဆိပ္ရပံု က ဒီလိုပါ။
မင္းၾကီးစြာေစာ္ကဲအပါအ၀င္ မင္းသားငယ္သံုးပါးကို ငယ္စဥ္က ရခိုင္ဘုန္းၾကီးက စာသင္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ ရခိုင္ဘုန္းၾကီးက မင္းၾကီးစြာေစာ္ကဲ မင္းျဖစ္မယ့္အေရးကို ငယ္စဥ္ကတည္းကသိခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဘုန္းကံအေလ်ာက္ မင္းၾကီးစြာ အင္း၀ဘုရင္ျဖစ္တဲ့အခါ ငယ္ဆရာဘုန္းၾကီးကို ေမ့ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာဘုန္းၾကီးက ႏွလံုးမသာမယာျဖစ္ျပီး ဘုန္းၾကီးလို႔ အသက္ရွည္လိုေသာ အေနာက္ေတာင္ေထာင့့္၌ စည္းခံတည္ေလ လို႔ သတိရေစဖို႔ အမွာလႊတ္လိုက္ပါတယ္။ မင္းၾကီးစြာလဲ ဆရာဘုန္းၾကီးမွာတဲ့အတိုင္း ေရႊစည္းခံုတည္ဖို႔ စီစဥ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ သမိုင္းေၾကာင္းတစ္ခု၀င္လာပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဘုရားတည္မဲ့ေနရာရဲ႕ ေက်ာက္ေဆာင္အနီးမွာ ေရွးကမုေဠာဘုရားရွိခဲ့ဖူးျပီး ေရတိုက္စားလို႔ ဓါတ္ေတာ္ၾကဳတ္ ဧရာ၀တီျမစ္ထဲ က်သြားခဲ့ပါတယ္။ ဧရာ၀တီျမစ္ထဲ က်သြားတဲ့ ဓါတ္ေတာ္ၾကဳတ္ကို ဧရာပထနဂါးမင္းက သိမ္းဆည္း ကိုးကြယ္ထားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေရႊစည္းခံုဘုရား တည္မယ့္သတင္းၾကားေတာ့မွ နဂါးမင္းက ဒါဠာနာဂမေထရ္ကို ဓါတ္ေတာ္ၾကဳတ္နဲ႔တကြ ဓါတ္ေတာ္ငါးဆူကို လာျပီးေပးအပ္ပါတယ္။ မေထရ္ကလဲ ရလာတဲ့ဓါတ္ေတာ္ငါးဆူကို မင္းၾကီးစြာကို ဆက္ကပ္လိုက္ပါတယ္။ ဓါတ္ေတာ္ငါးဆူထဲက ႏွစ္ဆုူကို မူလမုေ႒ာဘုရားမွာ ဌာပနာျပီး သံုးဆူကိုေတာ့ တည္ဆဲေရႊစည္းခံုမွာ ဌာပနာပါတယ္။
အဲဒီေရႊစည္းခံုတည္စဥ္မွာပဲ အင္း၀တစ္ျမိဳ႕လံုး အုတ္အုတ္က်က္က်က္နဲ႔ အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ ဒီသတင္းၾကားရေတာ့ ရခိုင္ဘုန္းၾကီးက အင္း၀ကိုၾကြလာျပီး ကုကၠိဳပင္၊ ဆင္းက်ံဳး၊ ေမာ္ကြန္း၊ သရပါတံခါး ရတနာ႔ဂူေတြကို ေရႊစည္းခံုနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ တည္ေပးလိုက္မွ ထိန္လန္႔မွူေတြ ရပ္သြားခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ သူတို႔ အခ်င္းခ်င္းသာ နားလည္ႏိုင္မယ့္ ေလာကီပညာရပ္ေတြထင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွာ မင္းၾကီးစြာက ငယ္ဆရာဘုန္းၾကီးကို ပူေဇာ္သကၠာရေတြေပးျပီး မဟာသံဃာ့ရာဇာ ဆိုတဲ့ ဘြဲ႕ကို တစ္ခါတည္း ဆက္ကပ္လိုက္ပါတယ္။
ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာ့ရာဇ၀င္မွာကလဲ စာေပပရိယတၱိက်ြမ္းက်င္ျပီး ေထရ၀ါဒလမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေလွ်ာက္ၾကတဲံ့ ရဟန္းေတာ္ေတြကတစ္ဖက္၊ စာေပပရိယတၱိအားနည္းျပီး ေလာကီပညာေတြျဖစ္တဲ့ အင္းအိုင္ မႏၱာန္ေတြကို လိုက္စားတဲ့ ရဟန္းေတြက တစ္ဖက္၊ အဲဒီလို လမ္းေၾကာင္းမတူတဲ့ ဟိုဖက္ဒီဖက္ ႏွစ္ဖက္အားျပိဳင္ခဲ့ၾကတဲံ သာဓကေတြရွိခဲ့ဘူးပါတယ္။
အားျပိဳင္ျပီဆိုကတည္းက တစ္ဖက္နဲ႕တစ္ဖက္ အားသာခ်က္ အားနည္ခ်က္ေတြနဲ႔ လြန္ဆြဲခဲ့ၾကမွာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အားျပိဳင္မူေတြနဲ႔ လြန္ဆြဲမူေတြရွိခဲ့ ရွိခဲ့၊ ဓမၼလမ္းေၾကာင္းက အဓမၼလမ္းေၾကာင္းမျဖစ္ႏိုင္သလို အဓမၼ လမ္းေၾကာင္းကလဲ ဓမၼလမ္းေၾကာင္း မျဖစ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာင္မွာ သမိုင္းကပဲ စကားေျပာသြားေလ့ရွိပါတယ္။
ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ မဟာသံဃရာဇာ ဘြဲ႕ရတဲ့ဘုန္းၾကီးက သာသာေရးကိစၥေတြကို သူကပဲ ကိုယ္တြယ္ေျဖရွင္းေပး ေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မင္းၾကီးစြာကိုယ္တိုင္ကလဲ သာသာေရးကိစၥေတြကို သူ႕ဘုန္းၾကီးကိုပဲ တိုင္ပင္ျပီး လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီလိုေထရ၀ါဒအျပင္ဘက္က ဘုန္းၾကီးက သာသာပိုင္တက္ျဖစ္ျပီး သာသနာေရးရာေတြကို ကိုင္တြယ္ေနေတာ့ ပရိယတၱိက်ြမ္းက်င္တဲ့ ေထရ၀ါဒီရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ အခက္ေတြ႔ကုန္ ၾကတာေပါ့။
ဒီအခက္အခဲကို ဘယ္သူကေျဖရွင္းေပးလိုက္သလဲဆုိေတာ့ မနာျပင္ငါးဆူရပ္မွာေနတဲ့ အရွင္ေခမာစာရဆုိတဲ့ ရဟန္းေတာ္က ေျဖရွင္းေပးလိုက ္ပါတယ္။ အရွင္ေခမာစာရဆိုတာက စာေပပရိယတၱိက်ြမ္းက်င္တဲ့ ေထရ၀ါဒရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးပါ။ သူကဘယ္လိုေျဖရွင္းေပးလိုက္သလဲဆိုေတာ့ တစ္ည ညဥ့္ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ စည္တီးလိုက္ပါတယ္။ အရွင္ေခမာစာရ တီးလိုက္တဲ့စည္သံဟာ မင္းနန္းေတာ္အထိ လႊမ္းသြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ မင္းၾကီးစြာက ” ဒီစည္သံဟာ ရဟန္းတစ္ပါးပါး ပ်ံေတာ္မူလို႔ တီးတာျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ဘယ္ရဟန္းပ်ံေတာ္မူတယ္ဆိုတာ သြားစံုစမ္းေခ်” ဆိုျပီး အမတ္ေတြကို စံုစမ္းခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ အမတ္ေတြလဲ အရွင္ေခမာစာရဆီ ေရာက္လာၾကပါတယ္။
အရွွင္ေခမာစာရကလဲ ေရာက္လာမယ္မွန္းသိလို႔ ေစာင့္ေနဟန္ထင္ပါတယ္။ စည္တီးတာ အရွင္ဘုရား။ ဟုတ္ေပသည္။ ခု ဘယ္ရဟန္းပ်ံေတာ္မူ၍ စည္တီးသနည္း။ ဘယ္ရဟန္း ပုဂၢိဳလ္မွ် ပ်ံေတာ္မူျခင္းမရွိ၊ ဤစည္တီးျခင္းကား တာ၀တိံသာ နတ္ျပည္မွ သိၾကားမင္းေသ၍ တီးျခင္းျဖစ္သည္း။ အရွင္ဘုရားက သိၾကားမင္းေသေၾကာင္းကို အဘယ္ေၾကာင့္ သိသနည္း။ ”ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံခါနီး၌ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ပါမည္ဟု သိၾကားမင္း၀န္ခံခဲ့ပါသည္။ ဤသို႔ ၀န္ခံခဲ့လွ်က္ ယခုအခါ သာသနာေတာ္ကို ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ငါတို႔အား မေစာင့္ေရွာက္ေသာေၾကာင့္ သိၾကားမင္းေသေၾကာင္း သိရေပသည္။ ဤစည္ကို တီးရျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အရွင္ေခမာစာရဆီက အေျဖစကားၾကားရေတာ့ အမတ္ေတြကလဲၾကားရတဲံအတိုင္း မင္းၾကီးစြာကို ျပန္ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ မင္းၾကီးစြာကလဲ အသိဥာဏ္ရွိတဲ့မင္းဆိုေတာ့ အရွင္ေခမာစာရရဲ႕ ဆိုလိုခ်က္ကို ခ်က္ခ်င္းသေဘာ ေပါက္လုိက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္းၾကီးစြာက အရွင္ေခမာစာရအပါအ၀င္ ပရိယတၱိက်ြမ္းက်င္တဲ့ ေထရ၀ါဒီရဟန္းေတာ္ေတြကိုလည္း ေက်ာင္းေဆာင္ေတြ ေဆာက္လုပ္လွဴျပီး ပူေဇာ္သကၠာရ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေရႊစည္းခံုနဲ႔ သိမ္သမုတ္ပြဲကိုလည္း အရွင္ေခမာစာရတို႔လို ပရိယတၱိက်ြမ္းက်င္တဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြနဲ႔ သမုတ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အင္း၀ေခတ္ စာမ်က္ႏွာမွာ မင္းၾကီးစြာေစာ္ကဲ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္အျဖစ္ စာရင္း၀င္ခဲ့တာဟာလဲ အရွင္ေခမာစာရရဲ႕ စည္တီးမွုတစ္စိတ္ တစ္ေဒသက ေက်းဇူးျပဳခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အရွင္ေခမာစာရက သိၾကားမင္းေသလို႔ဆိုျပီး စည္းတီးခဲ့ေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားက ပရိနိဗၺာန္စံခါနီး သိၾကားမင္းကို သာသနာေတာ္ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ မမွာခဲ့သလို သိၾကားမင္းကလဲ့ သာသာနာေတာ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ပါမယ္လို႔ ၀န္ခံကတိမေပးခဲ့ပါဘူး။ ဘုရားသာသနာ သိၾကားေစာင့္ ေရွာက္တယ္ဆိုတဲ့စကားဟာ အမွန္မဟုတ္တဲ့ ေလာကေျပာစဥ္တစ္ခုပါ။ ဒီေျပာစဥ္ကို အေျခတည္ျပီး အရွင္ေခမာစာရက စည္တီးခဲ့တာပါ။
ဘာပဲေျပာေျပာ အရွင္ေခမာစာရ တီးခဲ့တဲ့စည္သံဟာ အင္း၀ေခတ္ဇာတ္ခံုကို ၾကည့္မိတိုင္း ၾကားေနရဆဲပါ။ တကယ္လို႔မ်ား ေခတ္တေခတ္ရဲ႕ ဇာတ္ခံုထက္မွာ အရွင္ေခမာစာရလို ဇာတ္ေဆာင္တစ္ဦးအေနနဲ႔ စည္တီးဖို႔ အခြင့္ၾကံဳလာခဲ့ရင္ တီးျဖစ္ေအာင္ တီးလိုက္ဖို႔ပါပဲ။ မိမိတီးလိုက္တဲ့စည္သံဟာ ေနွာင္းေခတ္ အဆက္ဆက္ထိ ၾကားေနမွာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
ရေ၀ႏြယ္(အင္းမ)
က်မ္းကိုး
(၁) သာသနာလကၤာရစာတမ္း (မဟာဓမၼသတ္ၾကီး)
(၂) ရတနာစာေပ (ရေ၀ထြန္း)
ျမတ္သတိ ေမ၊ ၂၀၀၁
က်မ္းကိုး
(၁) သာသနာလကၤာရစာတမ္း (မဟာဓမၼသတ္ၾကီး)
(၂) ရတနာစာေပ (ရေ၀ထြန္း)
ျမတ္သတိ ေမ၊ ၂၀၀၁
လူမုန္း (ဓမၼေရာင္စဥ္)
