ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ပင္းတယၿမိဳ႕ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာေစာင့္ေရွာက္ေရး(မ-ဘ-သ)အဖြဲ႕မွ ႀကီးမွဴး၍ ဖြင့္လွစ္အပ္ေသာ ဒုတိယအႀကိမ္ ဓမၼစကူးလ္ဆရာဆရာမမ်ား စြမ္းရည္ျမွင့္ ၀မ္းစာျဖည့္ မြမ္းမံသင္တန္း

Read more »

23 6 2015 မွ ၃၀ ၆ ၂၀၁၅ အထိ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ပင္းတယၿမိဳ႕ ေဇာတိကာရံုေက်ာင္းတိုက္ ပင္းတယၿမိဳ႕ အမ်ိဳးဘာသာသာသနာေစာင့္ေရွာက္ေရး(မ-ဘ-သ)အဖြဲ႕မွ ႀကီးမွဴး၍ ဖြင့္လွစ္အပ္ေသာ ဒုတိယအႀကိမ္ ဓမၼစကူးလ္ဆရာ/ဆရာမမ်ား စြမ္းရည္ျမွင့္ ၀မ္းစာျဖည့္ မြမ္းမံ (၇)ရက္သင္တန္း ဖြင့္လွစ္သြားပါမည္။

သင္တန္းတက္ေရာက္ၾကမည့္ ဆရာဆရာမမ်ားအေနျဖင့္ (၂၃-၆-၂၀၁၅) သင္တန္းဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားအမွီ နံနက္(၇)နာရီအခ်ိန္  အေရာက္လာခဲ့ၾကပါရန္ ေလးစားစြာျဖင့္ အသိေပး အေၾကာင္းၾကားအပ္ပါသည္။ (သင္တန္းကို ဓမၼစကူးလ္ယူနီေဖာင္းျဖင့္သာ တက္ေရာက္ရပါမည္။)

Read more »

စကားအရာ အဂၤါ(၁၀)ပါး

စကားအရာအဂၤါ (၁၀) ပါး

၁။ကာလ၀ါဒီ- ေျပာခ်ိန္ေျပာခြင့္သင့္မွ ေျပာဆုိျခင္း။

၂။ဘူတ၀ါဒီ-ဟုတ္မွန္ေသာစကားကုိသာေျပာဆုိျခင္း။

၃။ဓမၼ၀ါဒီ-တရားနွင့္စပ္သည္ကုိသာေျပာဆုိျခင္း။

၄။အတၳ၀ါဒီ-အက်ိဳးနွင့္စပ္သည္ကုိသာ ေျပာဆုိျခင္း။

၅။ပိယ၀ါဒီ-ခ်စ္ဖြယ္ေသာစကားကုိသာ ေျပာဆုိျခင္း။

၆။မိဟိတပုဗၺဘာဏီ-ျပဳံးရႊင္ျခင္းကုိသာ ေရွးဦးျပ၍ ေျပာဆုိျခင္း။

၇။မိတာဘာဏီ-မပုိမလြန္ခ်င့္ခ်ိန္၍ ေျပာဆုိျခင္း။

၈။အတုရိတ၀ါဒီ-အေဆာတလ်င္ မေျပာဆုိျခင္း။

၉။ေပါရီ-ျပည္ၾကီးသူ ျပည္ၾကီးသားတုိ႔ဓေလ့ထုံးစံကုိလုိက္၍ေျပာဆုိျခင္း။

၁၀။၀ိသဒ၀ါဒီ-သန့္ရွင္းေသခ်ာ၊ဌာန္ကရုိဏ္းက်ေအာင္ေျပာနုိင္ျခင္း။

Read more »

စကားႀကီး ၁၀-ခြန္း ပထမအႀကိမ္မြမ္းမံဆရာ/ဆရာမမ်ား၏ ေမးခြန္းအား ေျဖၾကားျခင္း

စကားေျပာဆိုရာ၌ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာေစရန္ စကားေျပာနည္း ၁၀-မ်ဳိးကို ခြဲျခား သတ္မွတ္ထားသည္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔က စကားႀကီး ၁၀-မ်ဳိးဟု ေခၚဆိုၾကသည္။ ယင္းစကားႀကီး ၁၀-မ်ဳိး၏ အမည္ကို မုန္တိုင္ပင္ဆရာေတာ္က မွတ္သားရလြယ္ကူေစရန္ သံုးပံုတံခ်ဴက်မ္း၌ ေအာက္ပါအတိုင္း လကၤာစီထားပါသည္။

(၁) ေရကူးညာတင္၊

(၂) ေကာက္ပင္ရိတ္လွီး၊

(၃) ေရစီးေဖာင္ဆန္၊

(၄) အိုးတန္ဆန္ခပ္၊

(၅) ဆီပြတ္က်ည္ေပြ႔၊

(၆) ဆင္ေ၀ွ႔ရန္ေရွာင္၊

(၇) ေတာင္သူယာခုတ္၊

(၈) ၾကက္ဆုတ္ခြပ္ပစ္၊

(၉) ေရစစ္သည့္အင္၊

(၁၀) ခက္တင္ေမာင္းနင္း၊

အျခင္းဆယ္ပါး ဤစကားကို မွတ္သား၀မ္းတြင္း ေလ့ေစမင္း။

၁။ ေရကူးညာတင္ ေျပာနည္း

ျမစ္တဘက္မွ လိုရာဆိပ္ကမ္းသို႔ ကူးလိုလွ်င္ ျမစ္ညာကတင္၍ကူးမွ လိုရာသို႔ ေရာက္သကဲ့သို႔ မိမိအလိုရွိရာသို႔ ေရာက္ေအာင္ အထက္က တင္ကူး၍ ေျပာျခင္းသည္ “ေရကူးညာတင္ေျပာနည္း” မည္၏။ အူထံုးေရာဂါသည္ကို ကုရာ၌ ဇီ၀ကေျပာေသာစကားကို သာဓက ထုတ္အပ္၏။

လကၤာ

ေရကူးညာတင္၊ ထံုးပံုျပင္ကို၊ လကၤာက်ဥ္း႐ံုး၊ ဓိပၸါယ္ကံုးေသာ္၊ အူထံုးေလျငား၊ သူေဌးသားကို၊ သမားဇီ၀က၊ ရက္သတၱ၀ယ္၊ ကုမည္ရြယ္လည္း၊ မလြယ္ေလဟန္၊ အက်ယ္ဉာဏ္ျဖင့္၊ ကယ္မွန္ခုနစ္လ၊ အိပ္ေသာ္မွလွ်င္၊ ကုမႏိုင္မည္၊ သို႔ဆိုသည္ကို၊ အလီႏွိမ့္ခ်၊ ေလးငါးလႏွင့္၊ သံုးလႏွစ္လ၊ တစ္လတိုင္ေအာင္၊ မစြမ္းေဆာင္မွ၊ ရက္သတၱတြင္၊ မုခ်မလြဲ၊ အိပ္ေပ်ာ္ဆဲ၀ယ္၊ ၀မ္းခြဲၿပီးခါ၊ အူထံုးရာကို၊ လြယ္ကာေျဖရွင္း၊ သြင္းျမဲသြင္း၍၊ ေနရင္းတိုင္းသာ၊ ၿပီးေစရာသည္၊ေရကူးညာတင္ စကားတည္း။

၂။ ေကာက္ပင္ရိတ္လွီး ေျပာနည္း

စပါးရိတ္လွ်င္ ေကာက္ပင္ကို လက္တဖက္ျဖင့္ ဆုပ္သိမ္းကာ တံစဥ္ျဖင့္ အရင္းမွျဖတ္၍ ရိတ္ယူသကဲ့သို႔ တဘက္လူ၏ စကားကို သိမ္းက်ဳံးဖမ္းယူၿပီးမွ အရင္းကျဖတ္၍ ပိုင္ေလာက္ေအာင္ ေျပာဆိုျခင္းသည္ “ေကာက္ပင္ရိတ္လွီး ေျပာနည္း” မည္၏။ သူေဌးသားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ဗ်ဳိင္းပံု၀တၳဳကို သာဓက ထုတ္အပ္၏။

လကၤာ

ေကာက္ပင္ရိတ္လွီး၊ ပံုတနည္းမွာ၊ ေရွးအခါ၀ယ္၊ ဥစၥာႂကြယ္ျငား၊ သူေဌးသားသည္၊ ျမႇားပစ္ရာ၀ယ္၊ ဗ်ဳိင္းသူငယ္ကို၊ အလြယ္ျဖင့္သာ၊ ရခဲ့ပါေသာ္၊ အာသာရွိျငား၊ တဦးသားက၊ ငါ့ဗ်ဳိင္းမွန္လ်က္၊ သင့္လက္နက္ေၾကာင့္၊ အသက္ခႏၶာ၊ ဆံုးရရွာၿပီ၊ သာမညဗ်ဳိင္း၊ ေဘာမပိုင္းႏွင့္၊ ေန႔တိုင္းရက္စဥ္၊ ေရႊစင္တက်ပ္၊ ခ်ီလာလတ္၍၊ မျပတ္ငါ့အား၊ ေပးလာျငား၏၊ စကားထိုသို႔၊ ဆိုတံုၿမိဳ႕ေသာ္၊ မခ်ဳိ႕ဧကန္၊ အကယ္မွန္မူ၊ ယမန္လူက၊ ထို႔တူေပးျငား၊ ႏွစ္,လ မ်ားကို၊ မိန္႔ၾကားစမ္းပါ၊ ဆိုေသာခါလွ်င္၊ ၾကာရွည္လွၿပီ၊ အခါလည္ဟု၊ ေျပာသည္ခဏ၊ ေရတြက္ဆေသာ္၊ သံုးရာ့ေျခာက္ဆယ္၊ ထိုရက္၀ယ္တြင္၊ ေရႊစင္သံုးရာ၊ ေျခာက္ဆယ္သာၿပီ၊ ငါ့အိမ္ေရွ႕တြင္၊ ထားသည့္အင္ကို၊ ေန႔စဥ္ခိုးယူ၊ သင္မူလက္ခံ၊ သို႔ျဖစ္ဟန္ေၾကာင့္၊ အျမန္ေပးေလ၊ ဆိုတံုေလေသာ္၊ မေနရြံ႕ေၾကာက္၊ ေပးရေျမာက္သည္၊ ေကာက္ပင္ရိတ္လွီး စကားတည္း။

၃။ ေရစီးေဖာင္ဆန္ေျပာနည္း

ေဖာင္ႀကီးသည္ အညာသို႔ဆန္ေသာကာလ လိုရာဆႏၵရွိသမွ်ကို တင္ယူ၍ ျဖည္းညင္းသာယာစြာ ဆန္လွ်င္ လိုရာအရပ္သို႔ ေရာက္ႏိုင္သကဲ့သို႔ စကားအရာတြင္လည္း ဥပမာ ဥပေမယ်တို႔ျဖင့္ ျဖည္းညင္းသာယာစြာ လိုရာေရာက္ေအာင္ေျပာဆိုျခင္းသည္ “ေရစီးေဖာင္ဆန္ေျပာနည္း” မည္၏။ ဟံသာ၀တီဘုရင္ ရာဇဓိရာဇ္က “အေဆြေတာ္”ဟု ေရးသားသည္ကို ဒြါရ၀တီမင္းက မေက်နပ္၍ ဟံသာ၀တီသားတို႔က ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းပံုကို သာဓကထုတ္အပ္၏။

လကၤာ

ေရစီးေဖာင္ဆန္၊ ေျပာဆိုဟန္မွာ၊ ဒြါရာ၀တီ၊ ေရႊျပည္သနင္း၊ ဘုရင္မင္းသည္၊ တနင္းသာရီ၊ စစ္မက္ခ်ီ၍၊ ေနသည္ခဏ၊ တပ္ႀကီးခ်လွ်င္၊ ရာဇာ့ဓိရာဇ္၊ သိတံုလစ္ေသာ္၊ တားျမစ္အံ့ငွာ၊ ေတာင္းပန္စာျဖင့္၊ ပညာရွိမတ္၊ ေစလႊတ္လတ္လွ်င္၊ ထိုစာတြင္၌၊ အေဆြေတာ္ဟု၊ ေရးေဖာ္ေလခ်က္၊ မႏွစ္သက္၍၊ အမ်က္ျပင္းစြာ၊ ထြက္ေသာခါ၀ယ္၊ ရာဇာဓိရာဇ္၊ သံေတာ္စစ္က၊ အႏွစ္ရသာ၊ အထူးပါေအာင္၊ ျမတ္စြာဗုဒၶ၊ ပမာျပ၍၊ ဘုရာ့ေနာင္ေတာ္၊ ဤသို႔ေခၚဟု၊ ေဆြေတာ္လည္းစစ္၊ မင္းမျဖစ္မီ၊ အၾကည္ေတာ္ဟု၊ မေခၚထိုက္ေပ၊ မင္းဧကရာဇ္၊ ထီးေဆာင္းျဖစ္မွ၊ ဧကရာဇ္ခ်င္း၊ ဆက္စာသြင္းေသာ္၊ အေဆြေတာ္ဟု၊ ေရးေဖာ္ျမဲေပ၊ ေလွ်ာက္တင္ေလေသာ္၊ ေရႊျပည္ဘုရင္၊ သေဘာ၀င္၍၊ ေျပာအင္ဆိုနည္း၊ လြန္ေျမႇာက္ခ်ီးသည္၊ ေရစီးေဖာင္ဆန္ စကားတည္း။

၄။ အိုးတန္ဆန္ခပ္ေျပာနည္း

အိုးႏွင့္ဆန္သည္ တန္ေအာင္ခ်က္လွ်င္ ႏူးနပ္စြာ သံုးေဆာင္ရသကဲ့သို႔ စကားအရာတြင္လည္း မယုတ္မလြန္ႏွင့္ လိုရင္းေရာက္ေအာင္ ေျပာဆိုျခင္းသည္ “အိုးတန္ဆန္ခပ္” ေျပာနည္းမည္၏။ သားေရႊအိုးထမ္းလာသည္ကို ျမင္လိုပါသည္ဟု ေျပာဆိုေသာ သု၀ဏၰသာမ၏ မိဘႏွစ္ပါး ေျပာဆိုပံုကို သာဓက ထုတ္အပ္၏။

လကၤာ

အိုးတန္ဆန္ခပ္၊ စကားရပ္ကို၊ မွတ္စိမ့္ေသာငွာ၊ အလကၤာျဖင့္၊ မယ္ပါရိက၊ ဒုကူလတို႔၊ ျဖစ္ၾကပ်က္အင္၊ မ်က္မျမင္ကို၊ သက္ငင္ဆြဲကာ၊ သု၀ဏၰာလွ်င္၊ ေတာမွာတေစ၊ လုပ္ေကၽြးေန၍၊ ရွည္ၾကာကာလ၊ တိုင္ေရာက္မွလွ်င္၊ ဗာရာ့ျပည့္ရွင္၊ မုဆိုးသြင္က၊ ေတာခြင္လည္ရာ၊ သု၀ဏၰာကို၊ ျမင္ပါေသာ္ျငား၊ ထိုသူ႔အားကို၊ သားေကာင္အသြင္၊ စိတ္၀ယ္ထင္၍၊ မဆင္ျခင္လစ္၊ ေလးႏွင့္ပစ္ေသာ္၊ ဆိုးညစ္ၾကမၼာ၊ ကံေၾကာင့္သာဟု၊ ျပစ္ဆာမတင္၊ ေမြးမိခင္ႏွင့္၊ ဖခင္ကိုသာ၊ လုပ္ေကၽြးပါဟု၊ သာယာသံခ်ဳိ၊ ေလွ်ာက္ပန္ဆို၍၊ ထိုခဏတြင္၊ ဇီ၀ိန္ျပတ္ေႂကြ၊ သားေမာင္ေသမွ၊ မိႏွင့္ဖတို႔၊ ေရာက္လာၾကလွ်င္၊ သိၾကားျမင္ေသာ္၊ ပူပင္ေသာက၊ မရွိၾကလင့္၊ သားလွသက္ရွင္၊ မ်က္စိျမင္ႏွင့္၊ ေရႊစင္သျပာ၊ အိုးရတနာကို၊ လိုရာတခု၊ ေလွ်ာက္တင္ျပဳေလာ့၊ ယခုအလို၊ ျပည့္အ့ံဆိုလွ်င္၊ လိုရာမတ၊ ေရႊအိုးရ၍၊ သားလွမ်က္ႏွာ၊ ျမင္လိုပါဟု၊ သံုးျဖာလံုးကို၊ သိမ္းပိုက္ဆိုသည္၊ ဉာဏ္ကို အားကိုး၊ စကားမ်ဳိးသည္၊ အိုးတန္ဆန္ခပ္ ေျပာနည္းတည္း။

၅။ ဆီပြတ္က်ည္ေပြ႔ ေျပာနည္း

ဆီကိုရေအာင္ ပြတ္သည့္အခါတြင္ အထပ္ထပ္အခါခါ ပြတ္ရသကဲ့သို႔ အလိုရွိေသာ စကားကို အထပ္ထပ္ ေျပာဆိုျခင္းသည္ “ဆီပြတ္က်ည္ေပြ႔ေျပာနည္း” မည္၏။ ဘုရားပိႏၷဲတိုင္ကိစၥ ေဆြးေႏြးရာ၌ မန္က်ည္းႏွစ္ လည္းေကာင္း၊ ကၽြန္းလည္းေကာင္း။ ရွားႏွစ္လည္းေကာင္း၊ ကၽြန္းလည္းေကာင္းဟု ေျပာဆိုပံုကို သာဓက ထုတ္အပ္၏။

လကၤာ

ဆီပြတ္က်ည္ေပြ႔၊ ေျပာဆိုေလ့မွာ၊ မင္းရာဇာသည္၊ မဟာေစတီ၊ တည္ရာၾကံ့ခိုင္၊ ပိႏၷဲတိုင္ကို၊ အလိုရွိလစ္၊ မန္က်ည္းႏွစ္လွ်င္၊ က်စ္လစ္အသား၊ မာ၏လားဟု၊ ေမးျငားေသာခါ၊ မန္က်ည္းလည္းမာ၊ ကၽြန္းလည္းမာဟု၊ ပညာအေလ်ာက္၊ ဆိုတံုေျမာက္၍၊ ေနာက္ထပ္တခါ၊ ရွားႏွစ္သာလွ်င္၊ မာပါလိမ့္သား၊ ေမးျပန္ျငားေသာ္၊ ရွားႏွစ္ကားမာ၊ ကၽြန္းလည္းမာဟု၊ ထပ္ကာမေန၊ ေလွ်ာက္တင္ေလ၍၊ မင္းဧကရာဇ္၊ ကၽြန္းသားစစ္ကို၊ ႏွစ္သက္ခ်မ္းေျမ့၊ ေဘာ၀ယ္ေတြ႔သည္၊ဆီပြတ္က်ည္ေပြ႔ ေျပာနည္းတည္း။

၆။ ဆင္ေ၀ွ႔ရန္ေရွာင္ေျပာနည္း

ဆင္ေ၀ွ႔မည္ဟု လိုက္လွ်င္ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း တိမ္းေရွာင္က ခ်မ္းသာသကဲ့သို႔ စကားအရာတြင္လည္း မိမိအဖို႔ ေဘးေရာက္မည့္စကားကို ေရွာင္လႊဲ၍ ေျပာဆိုျခင္းသည္ “ဆင္ေ၀ွ႔ရန္ေရွာင္ေျပာနည္း” မည္၏။ ရက္မေအာက္ေျမႀကီးထိ ေရႊခ်ထားေသာ အိမ္ေရွ႕မင္း၏ ေက်ာင္းမွ ေရႊမ်ားကို ၿမိဳ႕၀န္မင္းက အဖ်က္ခိုင္းရာ အိမ္ေရွ႕မင္းစိတ္ဆိုးသည္ကို ေျပလည္ေအာင္ ေလွ်ာက္ထားေသာ ၿမိဳ႕၀န္၏ စကားကို သာဓကထုတ္အပ္၏။

လကၤာ

ဆင္ေ၀ွ႔ရန္ေရွာင္၊ ပမာေဆာင္ေသာ္၊ ဘုန္းေခါင္ညီရင္း၊ အိမ္ေရွ႕မင္းသည္၊ ၾကည္ျခင္းသဒၶါ၊ ေက်ာင္းေဆာက္ရာတြင္၊တြင္းျပင္ထက္ေအာက္၊ ေျမသို႔ေရာက္ေအာင္၊ တေျပာင္ေျပာင္ပင္၊ အေရာင္ဓီးဓီး၊ ယိုစီးမတတ္၊ ေရႊခ်လတ္လွ်င္၊ ၿမိဳ႕၀န္ျမင္ေသာ္၊ မေလ်ာ္ေလခ်က္၊ တိုက္ပြတ္ဖ်က္၍၊ ရက္မေအာက္က၊ ေျမသို႔က်မွ၊ သိရေသာခါ၊ ဒါယကာလွ်င္၊ ျပင္းစြာအမ်က္၊ ေဒါသထြက္၍၊ ခ်က္ခ်င္းသတ္မည္၊ ေခၚေစသည္တြင္၊ ရွိဦးတင္လ်က္၊ အရွင္ဘုရား၊ သတို႔သားလွ်င္၊ မင္းဖ်ားဧကရာဇ္၊ ျဖစ္မည္ဧကန္၊ မုခ်မွန္၍၊ ထိုယံကာလ၊ ေက်ာင္းေဆာက္မွလွ်င္၊ ေရႊခ်ဖို႔ရာ၊ ခၽြင္းသည္သာဟု၊ ပညာေရွ႕ေဆာင္၊ ရန္ေ၀ွ႔ေရွာင္သည္၊ ေနာက္ေနာင္မွတ္ရန္ စကားတည္း။

၇။ ေတာင္သူယာခုတ္ေျပာနည္း

ေတာင္သူတို႔သည္ ယာခုတ္လွ်င္ ျခံဳငယ္သစ္ပင္ငယ္တို႔ကို ဦးစြာရွင္းလင္း ခုတ္ထြင္ၿပီးမွ သစ္ပင္ႀကီးမ်ားကို လွဲသကဲ့သို႔ စကားအရာတြင္လည္း ဦးစြာ စကားငယ္ကိုေျပာ၍ ေနာက္မွ စကားႀကီးမ်ားကို ေျပာျခင္းျဖင့္ အႏိုင္ယူျခင္းသည္ “ေတာင္သူယာခုတ္ေျပာနည္း” မည္၏။ အမတ္ႀကီးေလးဦးႏွင့္ မေဟာသဓာသုခမိန္တို႔ ဥစၥာႏွင့္ ပညာ ဘယ္ဟာကျမတ္သည္ဟူေသာ အျငင္းပြါးပံုကို သာဓက ထုတ္အပ္၏။

လကၤာ

ေတာင္သူယာခုတ္၊ မိန္႔ထုတ္၀စန၊ ပံုဆိုျပေသာ္၊ ရ႒၀ိေဒ၊ ၀ိဓိျပည္၌၊ ၀ိေဒဟရာဇ္၊ မင္းစစ္နရိန္၊ ဘုန္းရာဇိန္၏၊ သုခမိန္ေက်ာ္၊ မေဟာ္ပညတ္၊ သိန္းအမတ္တ္ို႔၊ ဆိုလတ္မ်ားစြာ၊ စကားမွာ၌၊ ပညာဓန၊ ထိုႏွစ္၀တြင္၊ ဓနအျမတ္၊ သိန္းအမတ္က၊ ဆိုလတ္ေသာခါ၊ ပညာသာျမတ္၊ မေဟာ္မတ္က၊ ထပ္၍တဖန္၊ ဆိုေလျပန္ေသာ္၊ မေဟာ္သဓာ၊ ငယ္ႏုစြာ

မို႔၊ မွန္ရာမသိ၊ ဥစၥာရွိမွ၊ ခယ၀ပ္တြား၊ လူအမ်ားတုိ႔၊ စကားနာခံ၊ သိန္းဆိုျပန္ေသာ္၊ မေဟာ္၀ိဒူ၊ သိတတ္သူက၊ ဓနဥစၥာ၊ ရွိေပရွာလည္း၊ ေရာဂါဥပဒ္၊ ကပ္ၿငိေသာခါ၊ မသိပါလွ်င္၊ ပညာရွိေရွ႕၊ ဆည္းကပ္၍သာ၊ မွီခိုလာ၏၊ ေျပာျပန္ဘိက၊ ၀ိေဒဟရာဇ္၊ ရွင္မင္းစစ္သည္၊ အႏွစ္ဥစၥာ၊ ရတနာႏွင့္၊ ျပည္ရြာရ႒၊ အစိုးရ၍၊ မ်ားစြာ့လူေပါင္း၊ ခ၀ပ္ေညာင္းသည္၊ စကားခ်ီေသာ္၊ မေဟာ္ေသနက၊ ပ႑ိတက၊ ဗုဒၶျမတ္စြာ၊ စိေႏၲယ်ာမွာ၊ ဥစၥာမရွိ၊ သို႔ျဖစ္ဘိလည္း၊ ဉာဏ္ႀကီးျမဳေတ၊ ထြန္းေတာက္ေ၀၍၊ ေဒ၀,ျဗဟၼာ၊ မႏုႆာတို႔၊ ပူဇာၿမိဳ႕ဟု၊ ဗဟု၀စနာ၊ ေျပာၾကရာတြင္၊ ေရွးလွ်င္အစ၊ သိမ္ငယ္ပဟု၊ ေနာက္မွႀကီးလွ်က္၊ သီးသီးတက္၍၊ မိန္႔ျမြက္ထူေထာင္၊ ဉာဏ္စြမ္းေျပာင္သည္၊ ေတာင္သူယာခုတ္ စကားတည္း။

၈။ ၾကက္ဆုတ္ခြပ္ပစ္ေျပာနည္း

ၾကက္တို႔၏ သေဘာသည္ ခြပ္မည္ျပဳေသာအခါ ေနာက္သို႔ ဆုတ္ဟန္ျပဳ၍ တကယ္ခြပ္ေသာ အခါမွသာ စီး၍ ခြပ္သကဲ့သို႔ စကားအရာတြင္လည္း သူ႔အလိုကို လိုက္တန္သေရြ႕ လိုက္ၿပီးလွ်င္ စီးသာေသာအခါမွ စီးလ်က္ ေျပာေသာစကားမ်ဳိးသည္ “ၾကက္ဆုတ္ခြပ္ပစ္ေျပာနည္း” မည္၏။ က၀ိေသတၱဳမဥၨဴသာက်မ္း၌ ေဖာ္ျပပါရွိေသာ တ႐ုတ္ငေရႊၾကည္၏ မီးေလာင္ျခင္းကိစၥအတြက္ တ႐ုတ္သံမ်ားႏွင့္ အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးတို႔ အျပန္အလွန္ေျပာဆိုပံုကို သာဓက ထုတ္အပ္၏။

လကၤာ

ၾကက္ဆုတ္ခြပ္ပစ္၊ ေျပာလစ္၀စန၊ ရကၡပုရံ၊ တိုင္းႏိုင္ငံက၊ ဉာဏ္ပညာရွိ၊ မတ္က၀ိႏွင့္ ျပည္ႀကီးအင္း၀၊ နဂရတြင္၊ မတ္လုလင္တုိ႔၊ ႏိုင္ဖို႔စကား၊ စစ္ထိုးျငားေသာ္၊ ႏွစ္ပါးျပည္ရြာ၊ စည္ပင္သာဟု၊ ႏွစ္ျဖာႏွစ္၀၊ ေျပာၾကေလရာ၊ ရာသီဆယ့္ႏွစ္လ၊ လူထိုမွ်တို႔၊ ပြဲမွမခ်ဥ္း၊ အင္း၀က၀ိ၊ ဆိုလတ္ဘိက၊ ဓည၀တီ၊ တိုင္းေရႊျပည္မွ၊ မတ္ေက်ာ္လွလည္း၊ မ်ားစြာ့လူေပါင္း၊ ေသာင္းေသာင္းအုတ္အုတ္၊ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို၊ ၾကည့္သည္ဆိုေသာ္၊ ထိုအင္း၀မတ္၊ ပညာတတ္လည္း၊ ႀကီး, လတ္, ငယ္စု၊ ၾကည့္႐ႈဆိုရာ၊ ဟုတ္ပါလိမ့္မည္၊ ေနာက္ဆုတ္လည္ေရြ႕၊ အခ်က္ေတြ႔ကို၊ ႀကိဳး၍တခါ၊ တို႔ျပည္ရြာမွာ၊ ဂဇာေျပာင္ဆင္၊ ကႀကိဳးျပင္၍၊ တေန႔သံုးခါ၊ ေရခ်ပါလည္း၊ ၾကည့္လာမေရာက္၊ ေတာဆင္ေပါက္တို႔၊ ေရာက္လတ္ေသာခါ၊ ၾကည့္တို႔ပါ၏၊ ပမာပံုသြင္၊ အမတ္သင္လည္း၊ ေတာဆင္အလား၊ မယဥ္ပါး၍၊ အမ်ားအားထုတ္၊ ၾကည့္လိမ့္ဟုတ္သည္၊ ၾကက္ဆုတ္ခြပ္ပစ္စကားတည္း။

၉။ ေရစစ္ပမာ စကားေျပာနည္း

ဓမၼက႐ိုဏ္ေခၚေသာ ေရစစ္ကို ေရတြင္ႏွစ္၍ ေရျပည့္လွ်င္ အေပါက္ကို လက္ျဖင့္ပိတ္ယူပါက ေရမထြက္ႏိုင္သကဲ့သို႔ တဘက္လူ၏စကားကို ပိတ္မိေအာင္ ေျပာဆိုျခင္းသည္ “ေရစစ္ပမာ ေျပာနည္း” မည္၏။ သူငယ္ေလးေယာက္ႏွင့္သူအိုႀကီးတို႔ ယံုတမ္းစကားေျပာၾကားပံုကို သာဓက ထုတ္အပ္၏။

လကၤာ

ေရစစ္ကရား၊ စကား႐ုဠီ၊ ေျပာၾကမည္ဟု၊ ၾကံစည္ျပဳျငား၊ ေလးေယာက္သားႏွင့္၊ တပါးသူအို၊ သစၥာဆို၍၊ အလိုမတူ၊ မယံုသူကို၊ ကၽြန္မူမေသြ၊ ေစစားေလဟု၊ အၿပိဳင္ျပဳက၊ ေလး၀ေယာက္်ား၊ လူငယ္မ်ားတို႔၊ စကားေပါ့သြပ္၊ မေျပာတတ္လွ်င္၊ ထပ္၍တဖန္၊ ျမြက္ျပန္ေလတံု၊ စကားပံုမွာ၊ ၀ါပင္ကေပါက္၊ ေလးေယာက္သင္တို႔၊ ဆိုေလၿမိဳ႔ေသာ္၊ မယံုတို႔ပါ၊ ျပန္ေျပာခါလည္း၊ ကၽြန္သာအစစ္၊ ဆိုသည္ျဖစ္လည္း၊ နစ္အံ့ကၽြန္တြင္း၊ အရင္းအဖ်ား၊ ဘုိးသက္ၾကားလွ်င္၊ ဆီးတားပတ္ရစ္၊ စကားျမစ္သည္၊ ေရစစ္ကရား ေျပာနည္းတည္း။

၁၀။ ခက္တင္ေမာင္းနင္း ေျပာနည္း

သူ႔စကားကို ဟုတ္၏လည္းမဆို၊ မဟုတ္ဟုလည္းမဆိုဘဲ မတင္မက် ေျပာဆိုျခင္းသည္ “ခက္တင္ေမာင္းနင္းေျပာနည္း”မည္၏။ “ဤသူ ငါ့တူမဟုတ္ဟု မည္သူေျပာသနည္း” ဟု ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ ေျပာၾကားပံုကို သာဓက ထုတ္အပ္၏။

လကၤာ

ခက္တင္ေမာင္းနင္း၊ ေျပာဆိုရင္းမွန္၊ ယမန္ေရွးခါ၊ မတ္ဗိုလ္ပါတို႔၊ ယုတ္မာဆိုးညစ္၊ သူခိုးစစ္ကို၊ သတ္ပစ္အံ့ငွာ၊ ဖမ္းယူရာတြင္၊ သာမညသူ၊ မဟုတ္မူ၍၊ ေတာင္ဖီလာဆရာ၊ တူရင္းခ်ာဟု၊ ဆိုရွာအတြင္း၊ မတ္ခပင္းလည္း၊ ကပ္ခ်ဥ္းဆရာ၊ ေလွ်ာက္တံုပါေသာ္၊ ဆရာေတာ္လည္း၊ ျမြက္ေဖာ္ငါ့တူ၊ ေျပာလိုက္မူက၊ ငါ့မွာမုသား၊ မလြတ္ျငားေခ်၊ မေျပာေနလည္း၊ ေသအံ့လုလင္၊ ဉာဏ္ဆင္ျခင္၍၊ လုလင္တူရင္း၊ မဟုတ္ျခင္းကို၊ ဘယ္သူဆိုဟု၊ ျမြက္ဆိုမိန္႔ဟ၊ မ်က္ေမွာင္ခ်၍၊ မက်မတင္၊ ေျပာေသာသြင္သည္၊ ခက္တင္ေမာင္းနင္း ေျပာနည္းတည္း။

ရည္ညႊန္း။ ... ။ ဗုဒၶဘာသာ အေျခခံလက္စြဲ ဆယ္ေစာင္တြဲမွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္..။

Read more »

ဘုရားရွင္လက္ထက္ ဘုရားအတုအေယာင္ တိတၳိဆရာၾကီး (၆)ဦး

တိတၳိဆရာၾကီး (၆)ဦးမွာ-

• ပူရဏကႆပ
• မကၡလိေဂါသာလ
• အဇိတေကသကမၺလ
• ပကုဓကစၥာယန
• သဥၥယေဗလ႒ပုတၱ
• နိဂဏၭနာဋပုတၱ တို႔ျဖစ္သည္။

ထိုတိတၳိဆရာၾကီး (၆)ဦးတို႔သည္ ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာ ဒိ႒ိတရားတို႔ကို ေဟာၾကားျဖန္႔ခ်ီခဲ႔ၾကေလသည္။

Read more »

၆ -၅-၂၀၁၅ ဘန္ယဥ္ဓမၼစကူးလ္ဖြင့္ပြဲ ဖိတ္ၾကားလႊာ

၆ -၅-၂၀၁၅ ဘန္ယဥ္ဓမၼစကူးလ္ဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနားကို ဘန္ယဥ္ဓမၼစကူးလ္ဌာန၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕နယ္ဓမၼစကူးလ္မ်ားေရရွည္တည္တံ့ျပန္႔ပြားတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာ္မတီ-ရွိ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မ်ား ေကာ္မတီဥကၠ႒ႀကီးႏွင့္ လူႀကီးမင္းမ်ားကိုယ္တိုင္ ႀကြေရာက္ခ်ီးျမွင့္မည္ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ ၿမိဳ႕နယ္ဓမၼစကူးလ္ေကာ္မတီမွ ဘန္ယဥ္ဓမၼစကူးလ္ဌာနရဲ႕ကိုယ္စား ၿမိဳ႕နယ္ရွိဓမၼစကူးလ္ဌာနရွိ ဆရာဆရာမမ်ားအားလံုး ၿကြေရာက္ခ်ီးျမွင့္ေပးၾကပါရန္ ေလးစားစြာျဖင့္ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါသည္။

Read more »

ကိုးတိုင္း ကိုးဌာန ေမး- ဓမၼစကူးလ္ဆရာ/ဆရာမမ်ား စြမ္းရည္ျမွင့္ ၀မ္းစာျဖည့္ မြမ္းမံသင္တန္း သင္တန္းဆင္း ဆရာ/ဆရာမမ်ား

ကိုးတိုင္း ကိုးဌာန တို့မွာ
(၁) ကသၼီရ- ဂႏၶာရတိုင္း
(၂) မဟႎသကတိုင္း
(၃) နဝါဒါသီတိုင္း
(၄) မဟာရ႒တိုင္း
(၅) အပရ ႏၲတိုင္း
(၆) ေယာနကတိုင္း
(၇) စိနရ႒ (ခ်ိန) ေခၚ စိန္႔တိုင္း ၅-ရပ္
(၈) သုဝဏၰဘူမိ တိုင္း
(၉) တမၺဒီပ ေခၚ သီဟိုဠ္ကြၽန္း တို့ျဖစ္ၾကသည္။

ထိုသို့ေစလြတ္ရာ သု၀`ဏၰဘူမိိတိုင္းသို့ အရွင္ေသာဏေထရ္ႏွင့္အရွင္ဥတၱရေထရ္ ၂-ပါးတို႔ ဦးေဆာင္ကာ
အဖြဲ႕ဝင္သံဃာ ၃-ပါးႏွင့္ေပါင္း ၅-ပါးတို႔ ျမန္မာနိုင္ငံ ၊ မြန္တို့၏ အဓိပတိ ေရႊေျမ ၊ သု၀ဏၰဘူမိျမိဳ့ ၊ေကလာသ
ေတာင္သို့ ၾကြေရာက္ကာျဗဟၼဇာလသုတၱန္ကို ရာမညတိုင္းသား မြန္လူမ်ိဳးတို့အား စတင္ေဟာၾကားျခင္းျဖင့္
ျမန္မာျပည္သို့ ဗုဒၶဘာသာ စတင္၀င္ေရာက္သည္။

ထို မြန္တို့ဌာေန ၊ ရာမညတိုင္း ၊သု၀ဏၰဘူမိျမိဳ့၏ အဓိပတိ ဘုရင္မွာ သီရိမာေသာက မင္း ျဖစ္သည္။
မြန္ဘုရင္ သု၀ဏၰဘူမိျပည့္ရွင္ သီရိမာေသာက မင္းမွ သည္ မနူဟာ မင္းအထိ သာသနာနွစ္ ၂၃၅ မွ ၁၆၀၀ တိုင္ မြန္တို့ဌာေန ၊ ရာမညတိုင္းတြင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ေနလိုလလို ထြန္းေတာက္ေနခ်ိန္ -

သာသနာေတာ္ သကၠရာဇ္ ၁၆၀၁ ၊ သကၠရာဇ္ ၄၁၉ တြင္ အရိမဒၵနာ ပုဂံျပည္ၾကီးကို အစိုးရေသာ အေနာ္ရထာမင္းေစာသည္ ရာမညတိုင္းတလိုင္းသံုးရပ္ကို ေအာင္ျမင္၍ ပိ`ဋကတ္ ၃ ပံုနွင့္တကြ ရဟန္းသဃာကို ေဆာင္ယူ၍
အရိမဒၵနာ ပုဂံျပည္ၾကီးဥ္ သာသနာေတာ္ျမတ္ကိုတည္ေစသည္။

Read more »

ေထရ၀ါဒ နွင္႔ မဟာယာန ကြာၿခားခ်က္မ်ား ေမး-ဓမၼစကူးလ္သင္တန္းဆရာမေဒၚေထြးေထြးလင္း(ဓမၼိကာရံုဓမၼစကူးလ္ဌာန) အဆင္းေျပပါေစ

ေထရ၀ါဒ နွင္႔ မဟာယာန ကြာၿခားခ်က္မ်ား

ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ - မည္ပုံ

ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေသာ မဟာသကၠရာဇ္ ( ၁၄၈ )ခုနွစ္ ကဆုန္လၿပည္႔ေန႔မွေနာက္ ၃ လလြန္ေၿမာက္ၿပီးေသာအခါ အရွင္မဟာကႆပဦးေဆာင္ေသာ ရဟႏၱာမေထရ္ ၅၀၀ ၿဖင္႔ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕တြင္ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္တို႔ကို တလုံးတပါဒမွ် ၿပင္ဆင္ ၿဖည္႔စြက္ၿခင္း၊ ထုတ္ႏွဳတ္ပယ္ရွားၿခင္း အလ်င္းမရွိခဲ႔ပဲ ေဟာေတာ္မူခဲ႔သည္႔အတုိင္း တေသြမတိမ္း ပထမသဂၤါယနာ တင္ေတာ္မူခဲ႔ႀကသည္။
အခ်ဳပ္အားၿဖင္႔ ဘုရားေဟာေတာ္မူခဲ႔ၿပီးေသာ တရားေတာ္တို႔ကို ယေန႔အခ်ိန္အထိ တလုံးတပါဒမွ် ၿပင္ဆင္ၿဖည္႔စြက္ၿခင္းမရွိပဲ တပည္႔သား သာ၀က အစဥ္အဆက္ လက္ဆင္႔ကမ္း သယ္ေဆာင္လာေသာ ၀ါဒကုိ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ ( တပည္႔သား သာ၀က မေထရ္အစဥ္အဆက္ သယ္ေဆာင္လာေသာ ဘုရား၀ါဒ ) ဟု မွတ္နို္င္ပါသည္။

ဒုတိယ သဂၤါယနာ
ၿမတ္ဗုဒၶ လြန္ေတာ္မူၿပီး သာသနာႏွစ္ေပါင္း (၁၀၀)ၾကာၿပီးေနာက္ ၀ဇၨီတိုင္းသားရဟန္းမ်ား (ေဒ၀ဒတ္
တပည့္မ်ား )မွ အဓမၼ၀တၳဳ (၁၀)ပါးကို ေတာင္းဆုိခ့ဲၾကသည္။ ဥပမာ ေနလက္တစ္သစ္လြဲသည္႔
အခ်ိန္အထိ ၀ိကာလေဘာဇန လုပ္နို္င္တယ္၊ ေသႏု(အရက္ခပ္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ယခုေခတ္ ထန္းရည္လိုမ်ိဳး )ကို ေသာက္နိုင္တယ္၊ ေရႊေငြမ်ားကို လူေတြလို စိတ္ႀကိဳက္ ကိုင္တြယ္အသံုးျပဳနို္င္တယ္ -- စသျဖင့္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၿပီး ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္အား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္လာသျဖင့္ ထုိရန္သူတို႔အား ကာကြယ္ရန္ ဒုတိယအႀကိမ္ သဂၤါယနာတင္ရၿပန္သည္။

(၂) သာသနာႏွစ္ (၁၀၀)ႏွစ္
(၃) ေနရာ ေ၀သာလီျပည္၊ ၀ါဠဳကာရာမေက်ာင္း
(၄) ေခါင္းေဆာင္ အရွင္ယသမေထရ္ ဦးေဆာင္ေသာ အရွင္ေရ၀တႏွင့္ အရွင္သဗၺကာမိ
(၅) သံဃာဦးေရ ရဟႏၲာေပါင္း (၇၀၀)
(၆) မင္း ကာလာေသာကမင္း
(၇) ၾကာျမင့္ခ်ိန္ (၈) လ

အရွင္ယသ၊ အရွင္ေရ၀တ အရွင္သဗၺကာမီ ဦးေဆာင္ေသာ ၇ဟႏၱာမ်ား ေ၀သာလီၿပည္၌ သဂၤါယနာတင္ေနစဥ္ ၀ဇၨီတိုင္းသားရဟန္းပ်က္မ်ားကို သံဃာထု၊ မင္းပရိသတ္ထု၊ ၿပည္သူလူထု ေပါင္းၿပီး နွင္ထုတ္ခဲ႔ႀကသည္၊ ထိုရဟန္းပ်က္ မ်ားကာ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ ပမာဏ ရွိခဲ႔သည္ ဟူ၏။

ထိုရဟန္းပ်က္တို႔ ကို တိုင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္လုိက္ရာ ၎တို႔သည္ ဟိမ၀ႏၲာေတာင္ေျခဖက္ သို႔ သြားေရာက္
ၿပီး ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးမွ သနားကာ ခိုလႈံခြင့္ေပးလိုက္ရာမွ ထုိရဟန္းတို႔သည္လည္း သဂၤါယနာစင္ၿပိဳင္ တင္ခဲ့ၾကသည္။

ထုိရဟန္းတို႔အား တစ္ေသာင္းေက်ာ္ဟူေသာ ႀကီးမားေသာ အင္အားရွိသျဖင့္ မဟာသံဃိကဂိုဏ္းဟု နာမည္ တြင္ခ႔ဲသည္၊ ထိုဂိုဏ္းမွ မဟာယာန၀ါဒ ၿဖစ္လာသည္။
ထုိမွတဖန္ ေ၀သာလီ၌ က်န္ရိွခဲ့ၾကေသာ ရဟႏၲာ ( ၇၀၀ )အဖြဲ႔အား ဟီနယာနဂိုဏ္း ေသးငယ္ ေသာဂိုဏ္း ( တနည္းအားၿဖင္႔ သဗၺတၳိ၀ါဒဂိုဏ္း ) ဟု ေခၚတြင္ခဲ့သည္။ ထိုဂိုဏ္းမွ ေထရ၀ါဒ ဆင္းသက္လာပါသည္။ အမွန္ကေတာ႔ ငါတို႔က ရြာရဲ႕ ေၿမာက္ပိုင္းမွာ ေနတယ္ ဆိုရင္ သူတို႔က ေတာင္ပိုင္းမွာ ေနတယ္ ဟု အလိုလို မေၿပာေသာ္လည္း ေၿပာသကဲ႔သို႔ ေထရ၀ါဒ ကိုလည္း မဟာယာန ၀ါဒီ တို႔သည္ ဟီနယာန ဟု သုံးစြဲခဲ႔ႀကေလသည္၊

အိႏိၵယ ေတာင္ပိုင္းေဒသမွ စကာ ၿပန္႔နွ႔ံခဲ႔ေသာေႀကာင္႔ ေတာင္ပိုင္းဗုဒၶဘာသာ(ေထရ၀ါဒ) ဟုလည္းအလြယ္တကူ မွတ္နို္င္ေပသည္။ ယခုအခ်ိန္အထိ သီရိလကၤာ၊ ထိုင္း၊ ၿမန္မာ၊ ကေမၻာဒီယား၊ လာအို နိုင္ငံတို႔တြင္ သာသနာထြန္းကားေနဆဲမို႔ ေထရ၀ါဒ ၅ နိုင္ငံ ဟု အမ်ားက အသိအမွတ္ၿပဳ လက္ခံထားဆဲၿဖစ္သည္။

မဟာယာနမွာေတာ႔ မဇၥ်ိမေဒသ အိႏိၵယၿပည္ ေၿမာက္ပိုင္း ဟိမ၀ႏၱာကေန ၿပန္႔ပြားခဲ႔ေသာေႀကာင္႔ ေၿမာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာ ( မဟာယာန ) ဟု မွတ္နို္င္သည္၊ဘီစီ ၁ ရာစု မွ စကာ ေအဒီ ၁ ရာစု အအေတာအတြင္း မဟာယာန ၀ါဒ စတင္ၿဖစ္ေပၚလာသည္ဟု သိရသည္၊ မဟာယာနတို႔၏ Saddharma Pundarika Sutra သဒၶမၼပု႑ရိက သုတ္တြင္မူ ေအဒီ ၂ ရာစုမွ စကာ ေခါင္းေဆာင္ၿဖစ္ေသာ Nagarjuna နာဂဇုန သည္ သူ၏ သုညတ၀ါဒကို စြဲကိုင္ကာ အင္အားႀကီးမားေစခဲ႔သည္၊ ေအဒီ ၄ ရာစုေလာက္တြင္ေတာ႔Asanga အသဂၤ နွင္႔ Vasubandhu ၀သုဗႏၶဳ တို႔ လက္ထက္တြင္ မဟာယာနဘာသာသည္ အထြတ္အထိပ္အေၿခအေနသို႔ ေရာက္ရွိေအာင္ ၿပန္႔ပြားခဲ႔သည္ဟု ဆိုရပါမည္။
( မဟာ - ၿမင္႔ၿမတ္ေသာ၊ ယာန - နိဗၺာန္သို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးေသာ အရာ၊ ယာဥ္ဟူေသာ၊ ၀ါဒ - အယူရွိသူ )

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေၿမာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာ ေခၚ မဟာယာန သည္ တရုတ္ၿပည္၊ တိဗက္၊ ပါကစၥတန္၊ မြန္ဂိုလီးယား၊ ဗီယက္နမ္၊ ကိုးရီးယား ဂ်ပန္ စေသာ ေတာင္ အာရွ နိုင္ငံမ်ားအထိ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေခတ္အဆက္ဆက္ ၿပန္႔ပြားခဲ႔သည္၊ ထုိနိင္ငံတို႔တြင္ ေထရ၀ါဒ ဘာသာ အားေကာင္းစြာ ပ်ံ႕နွ႔ံသည္ဟူ၍ မႀကားဖူးခဲ႔ေပ။ အနည္းစုေတာ႔ ရွိခဲ႔လိမ္႔မည္၊ ထို႔ေႀကာင္႔ တရုတ္ ဂ်ပန္ ကိုးရီးယား တုိ႔၏ ဘာသာေရး အခန္းက႑မ်ားတြင္ တုံးေခါက္ၿခင္း၊ ဖေယာင္းတိုင္ အေမႊးတိုင္ ထြန္းၿခင္း ေသသူအား ရည္စူးကာ စကၠဴမ်ားအားမီးရွိဳ႕ ၿပာခ်ၿခင္း စသည္မ်ားသည္ နိုင္ငံ ဓေလ႔ ယဥ္ေက်းမွဳ႕အရ အနည္းငယ္ ကြဲလြဲသည္မွအပ တူညီေနႀကေပသည္။

ၿပိဳက်ခါနီး အိမ္ကို က်ားကန္ ထားရသလိုၿဖစ္ေနတဲ႔ မဟာယာန ဘာသာဟာ ေနာက္ပိုင္းေခတ္မွာေတာ႔ ဂ်ပန္နိုင္ငံက စၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ား အိမ္ေထာင္ၿပဳသင္႔တဲ႔ဂိုဏ္း၊ မၿပဳသင္႔တဲ႔ ဂိုဏ္း ဆိုၿပီး ကြဲၿပားလာတယ္၊ တခ်ိဳ႕အရက္ေသာက္ႀကတယ္၊ တခ်ိဳ႕က မေသာက္ဘူး၊ တခ်ိဳ႕သက္သက္လြတ္စားတယ္၊ တခ်ိဳ႕က မစားႀကဘူး၊ ဒါေႀကာင္႔ ယခုအခ်ိန္မွာ ကိုးရီးယား ဂ်ပန္ ဘုန္းႀကီးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ
အိမ္ေထာင္ရွိႀကတယ္၊ အရက္ေသာက္ႀကတယ္၊ ပါတီ နိုက္ကလပ္တက္ႀကတယ္ လို႔ တဆင္႔စကား ႀကားဖူးပါတယ္၊ တရုတ္၊ တိဗက္ ေဟာင္ေကာင္ ထုိင္၀မ္ စတဲ႔ နိုင္ငံေတြမွာ ရွိတဲ႔ မဟာယာနဘုန္းႀကီး ေတြကေတာ႔ အိမ္ေထာင္ၿပဳတယ္ လို႔ မႀကားမိပါဘူး၊ ဒါေႀကာင္႔ သူတို႔ကေတာ႔ နည္းနည္း သန္႔ရွင္းေသးတယ္ လို႔ ယူဆ၇မွာပါ။ သက္သက္လြတ္၀ါဒကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ ႀကီးစိုးေနဆဲပါပဲ၊ ဒါကလဲ ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါကတည္းက အရွင္ေဒ၀ဒတ္က ေတာင္းဆု ငါးပါးထဲမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားသက္သက္လြတ္ စားဖို႔ သိကၡာပုဒ္ပညတ္ေတာ္မူပါဘုရား - ဆိုၿပီး ေတာင္းပန္ခဲ႔ဖူးေပမယ္႔ ဘုရားရွင္က ခြင္႔မၿပဳခဲ႔ဘူး။

အရင္းစစ္ေတာ႔ အၿမစ္ေၿမက - ဆုိသလို ေၿမာက္ပိုင္း ဗုဒၶဘာသာေခၚ မဟာယာန၀ါဒ ဟာလဲ ဒုတိယသဂၤါယနာ တင္ခ်ိန္ ကတည္းက အဓမၼ၀ါဒက ေန ဆင္းသက္လာတာမို႔ အယူ၀ါဒေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လြဲေနတာ မထူးဆန္းေတာ႔ပါဘူး။

လြတ္ေၿမာက္ရာ လမ္းမ်ား နွုိင္းယွဥ္ခ်က္
ေထရ၀ါဒ ဘာသာ တြင္ နိဗၺာန္ ပန္းတိုင္သို႔ -
၁ ။ သမၼာသမၺဳဒၶ အၿဖစ္နွင္႔ ကူးေၿမာက္ၿခင္း၊
၂ ။ ပေစၥကဗုဒၶါ ဘုရားငယ္အၿဖစ္ ကူးေၿမာက္ၿခင္း၊
၃ ။ သာ၀က ေဗာဓိ - ေခၚ ရဟႏၱာအၿဖစ္ ကူးေၿမာက္ၿခင္း ဟု သုံးမ်ိဳးရွိသည္။

မဟာယာန ဘာသာတြင္လည္း -
Bodhisattvayana, ( ေဗာဓိသတၱ ယာန ) ဘုရားအေလာင္းယာန၊
Prateka-Buddhayana, ( ပေစၥက ဗုဒၶယာန ) ပေစၥဗုဒၶါေလာင္း ယာန၊
Sravakayana ( သာ၀က ယာန ) သာ၀ကေလာင္း ယာန၊ၿဖင္႔ ကူးေၿမာက္ၿခင္း ဆိုၿပီး တူညီေသာ အမ်ိဳးအစားမ်ား ေတြ႔ရသည္။

ေထရ၀ါဒ ႏွင္႔ မဟာယာန၀ါဒတြင္ တူညီေသာ အဂၤါ ( ၆ ) ခ်က္
(၁) ျမတ္စြာဘုရားကို နွစ္ဖက္စလုံးက ဆရာ အျဖစ္လက္ခံၾကတယ္။
(၂) သစၥာ ေလးပါး တရားေတာ္ကို ႏွစ္ဖက္လံုးက အျပည္႔အ၀လက္ခံၾကတယ္။
(၃) မဂၢင္ရွစ္ပါး တရားကိုလဲ လက္ခံတာခ်င္း တူညီတယ္၊

(၄) ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ေဒသနာေတာ္ကို လက္ခံတာလဲ တူညီတယ္၊
(၅) ဖန္ဆင္းရွင္ကို ႏွစ္ဖက္လံုးမွာ လက္မခံပဲ ပယ္ၿမစ္ပါတယ္။
(၆) အနိစၥ ၊ဒုကၡ၊အနတၱ နဲ႔ သီလ၊သမာဓိ ၊ပညာေတြကို ႏွစ္ဖက္လံုးက လက္ခံၾကတယ္။

Mahayana and Theravada
Now, what is the difference between Mahayana and Theravada?
I have studied Mahayana for many years and the more I study it, the more I find there is hardly any difference between Theravada and Mahayana with regard to the fundamental teachings.

1- Both accept Sakyamuni Buddha as the Teacher.
2- The Four Noble Truths are exactly the same in both schools.
3- The Eightfold Path is exactly the same in both schools.
4- The Paticca-samuppada or the Dependent Origination is the same in both schools.
5- Both rejected the idea of a supreme being who created and governed this world.
6- Both accept Anicca, Dukkha, Anatta and Sila, Samadhi, Panna without any difference.

အနတၱကို နွစ္ဖက္စလုံးက လက္မခံႀကေပမယ္႔ ကြဲျပားခ်က္က တရားေတာ္ေတြ မဟုတ္ဘဲ ေဗာဓိသတၱ လို႔ ေခၚတဲ႔ ဘုရားေလာင္း ၊ ဘုရားက်င္႔စဥ္ အေပၚမွာ ထားတဲ႔ သေဘာထား ျဖစ္ေနတယ္။
ေထရ၀ါဒ က ဘုရားေလာင္း ကို ပုထုဇဥ္ပဲရွိေသးလို႔ မကိုးကြယ္ဘူး။ ေထရ၀ါဒဆိုတာ ရဟႏၱာ ျဖစ္ဖို႔ က်င္႔တဲ႔ ၀ါဒျဖစ္ျပီး ၊ မဟာယာနကေတာ႔ ဗုဒၶျဖစ္မယ္႔ ဘုရားေလာင္း ေဗာဓိသတၱက်င္႔စဥ္ကို လက္ခံတဲ႔ ၀ါဒပါ။
ေထရ၀ါဒမွာ ေဗာဓိသတၱကို လြတ္ေျမာက္ရာ သစၥာတရားကို မသိေသးတဲ႔ ပုထုဇဥ္မို႔ မကိုးကြယ္
ေသးေပမယ္႔ ၊ မဟာယာန မွာေတာ႔ ကိုးကြယ္စရာ ေဗာဓိသတၱေတြ မ်ားပါတယ္။ ဘုရားေလာင္း ၊ ဘုရားရဲ႔ မိခင္၊ ဖခင္ အမ်ားႀကီး ရွိပါေသးတယ္။

ဖားေအာက္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ ဓမၼစၾကာႏွင္႔ ၀ိပႆနာ တရားေတာ္ကို နာဖူးပါတယ္၊
မဟာယာန အယူ၀ါဒမွာ - အရဟတၱဖိုလ္ရျပီးသား ရဟႏၱာပုဂၢိဳလ္ဟာ ဒီဘ၀ကေန နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳလို႔ မရေသးဘူး။ ရဟႏၱာအၿဖစ္ကေန အနာဂမ္ ၊ သကဒါဂမ္ ၊ ေသာတာပန္ အထိ ျပန္ ေလွ်ာက်သြားတယ္။ ပုထုဇဥ္ျပန္ျဖစ္သြားရမယ္ ။ ျပီးမွ ဘုရားဆုပန္ျပီး ဘုရားျဖစ္ဖို႔ ျပန္ၾကိဳးစားၾကရမယ္။

ေထရ၀ါဒ မွာေတာ႔ မဟုတ္ဘူး - ပုထုဇဥ္ဘ၀ကေန ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာ အစဥ္အတိုင္းၿဖစ္ၿပီးရင္ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ၿပဳရတာပါပဲ၊ ေနာက္ဆုံးဘ၀ေပါ႔၊ သူ႔အတြက္ ဒီဘ၀ ဒီခႏၶာကိုယ္ဟာ ေနာက္ဆုံးပါပဲ၊ ဘုရားေဟာထားတဲ႔ စကားေလးတခြန္းရွိတယ္၊ ရဟႏၱာၿဖစ္တဲ႔သူ မ်ားလဲ ေၿပာေလ႔ရွိႀကတယ္၊ အထူးသၿဖင္႔ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ပါ။

(၁) အကုပၸါ ေမ ၀ိမုတၱိ = ငါ၏ ရရွိၿပီးေသာ အရဟတၱဖိုလ္ ဥာဏ္သည္ ဘယ္လိုအေႀကာင္း
ေႀကာင္႔မွ မပ်က္စီးနိုင္ေတာ႔ေပ။
(၂) အယမႏၱိမာ ဇာတိ ၊ နတၳိ ဒါနိ ပုန ဗၻေ၀ါတိ = ဒီဘ၀သည္ ေနာက္ဆံုးဘ၀ပဲ။ ေနာက္ထပ္ ဘ၀သစ္ ဆိုတာ မရွိေတာ႔ဘူး၊
(၃) နာပရံ ဣတၳတၳာယာတိ ပဇာနာတိ - ၇ဟႏၱာ ၿဖစ္ၿပီးရင္ ေနာက္ထပ္ က်င္႔ႀကံစရာ လုံး၀ မရွိေတာ႔ဘူး - တဲ႔။

ဒါကို ေထာက္ေသာအားၿဖင္႔ ေထရ၀ါဒဟာ အားလုံး ဘုရားေဟာစကားနဲ႔ တူညီေနေသးတယ္။
မဟာယာနမွာေတာ႔ ကိုယ္မႀကိဳက္တာေတြကို ပယ္လိုက္၊ ထုတ္လိုက္ ၿပန္ထည္႔လိုက္၊ အသစ္ထပ္တိုးလိုက္နဲ႔ ေခတ္အ ဆက္ဆက္ ၿဖတ္သန္းခဲ႔တာမို႔ ဘယ္တရားက ဘုရားေဟာ တရား အစစ္အမွန္လဲ ဆိုတာ တိတိက်က် ေၿပာနိုင္ဖို႔ ခက္ခဲတဲ႔ အေၿခအေနကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ စစ္မွန္ေသာ တရားေတာ္တို႔ သည္ မိမိတို႔ လက္ထဲမွာသာ ရွိေနေသးေသာေႀကာင္႔ အက်ိဳးရွိရွိ အသုံးခ်နိုင္ႀကပါေစ ဟုသာ တုိက္တြန္းစကားဆိုရင္း နိဂုံး ခ်ဳပ္ပါရေစ

                                               အရွင္နေႏၵာဘာသ(ဓမၼေရာင္စဥ္)

Read more »

၂-၆-၂၀၁၅ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း၊ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕နယ္ဓမၼစကူးလ္မ်ားေရရွည္တည္တံ့ျပန္႔ပြားတိုးတက္ဖြံံ႕ ၿဖိဳးေရးေကာ္မတီမွ ႀကီးမွဴး၍ ဖြင့္လွစ္အပ္ေသာ ဓမၼစကူးလ္ဆရာ/ဆရာမမ်ား စြမ္းရည္ျမွင့္ ၀မ္းစာျဖည့္ မြမ္းမံ ၇-ရက္သင္တန္း သင္တန္းဆင္းေအာင္ပြဲအခမ္းအနား

၂-၆-၂၀၁၅  ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း၊ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕နယ္ဓမၼစကူးလ္မ်ားေရရွည္တည္တံ့ျပန္႔ပြားတိုးတက္ဖြံံ႕ ၿဖိဳးေရးေကာ္မတီမွ ႀကီးမွဴး၍ ဖြင့္လွစ္အပ္ေသာ (ပထမအႀကိမ္) ဓမၼစကူးလ္ဆရာ/ဆရာမမ်ား စြမ္းရည္ျမွင့္ ၀မ္းစာျဖည့္ မြမ္းမံ ၇-ရက္သင္တန္း သင္တန္းဆင္းေအာင္ပြဲအခမ္းအနားကို ၁။ နေမာ တႆ-သံုးႀကိမ္ရြတ္ဆို ဘုရားကန္ေတာ့၍ ဖြင့္လွစ္ျခင္း။  ၂။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊ သိမ္ေတာင္ပရိယတၱိစာသင္တိုက္၊ ပဓာနနာယကဆရာေတာ္ဘဒၵႏၱေတဇ၀ႏၱ-အထံမွ ၾသ၀ါဒကထာနာယူျခင္း။  ၃။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊ သိမ္ေတာင္ပရိယတၱိစာသင္တုိက္၊ ၿမိဳ႕နယ္ဓမၼစကူးလ္မ်ား ေရရွည္တည္တံ့ျပန္႔ပြားတုိးတက္ဖြံ႕ ၿဖိဳးေရးေကာ္မတီ အတြင္းေရးမွဴးဆရာေတာ္ဘဒၵႏၱပညာတိကၡာလကၤာရာဘိ၀ံသ-အထံမွ ၾသ၀ါဒကထာနာယူျခင္း။  ၄။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕နယ္ဓမၼစကူးလ္မ်ား ေရရွည္တည္တံ့ျပန္႔ပြားတုိးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးေကာ္မတီ ဥကၠ႒၊ ဦးစံလင္း-မွ ေက်းဇူးတင္၀မ္းေျမာက္စကား ေျပာၾကားျခင္း။   ၅။ သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္မ်ား ေပးအပ္ျခင္း။   ၆။ စုေပါင္းအမွ်ေ၀ျခင္း။   ၇။ ဗုဒၶသာသနံ စိရံ တိ႒တု- သံုးႀကိမ္ရြတ္ဆို ဆုေတာင္း၍ အခမ္းအနားကို ရုတ္သိမ္းျခင္း။ စေသာ အစီအစဥ္ ၇-ရက္ျဖင့္ က်င္းပခဲ့ပါသည္။
ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕နယ္ဓမၼစကူးလ္ေကာ္မတီ၊ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေကာ္မတီလူႀကီးမင္းမ်ား

ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၊ ၿမိဳ႕နယ္ဓမၼစကူးလ္ေကာ္မတီ၊ ဦးေဆာင္ဆရာေတာ္မ်ား ေကာ္မတီလူႀကီးမင္းမ်ားႏွင့္ သင္တန္းဆင္းဆရာ/ဆရာမမ်ားႏွင့္ အမွတ္တရပံုရိပ္

စာသင္ခန္းမ သင္ၾကားေနပံု အမွတ္တရ ပံုရိပ္

အားလံုးရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ

Read more »