ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ ျမိဳ႕နယ္ဓမၼစကူးလ္မ်ား ေရရွည္တည္တံ့ျပန္႕ပြားတိုးတက္ဖြံ႕ျဖိဳးေရးေကာ္မတီ

Monday, June 20, 2016

နယုန္လျပည့္ - မဟာသမယအခါေတာ္ေန႔


💥“နယုန္လျပည့္ - မဟာသမယအခါေတာ္ေန႔”💥
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ယေန႔သည္ကား ဗုဒၶဘာသာဝင္သူေတာ္စင္တို႔၏
အေလးအျမတ္ထားေသာ နယုန္လျပည့္ေန႔ ျဖစ္ေပသည္။
နယုန္လျပည့္ေန႔တြင္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ မ်ားျပားလွစြာေသာ
နတ္ျဗဟၼာေပါင္းတုိ႔ကုိ မဟာသမယသုတၱန္ တရားေတာ္ကုိ
ေဟာၾကားေတာ္မူခ့ဲပါသည္။ ဤေနရာတြင္ မဟာသမယ၏
အဓိပၸာယ္ကို ရွာေဖြရေသာ္ “မဟာ”ဟူသည္ ႀကီးက်ယ္
ျမင့္ျမတ္ျခင္းဟုအဓိပၸာယ္ရ၍ “သမယ” သည္ကား
အခ်ိန္-အခါ-ကာလဟု အဓိပၸာယ္ေကာက္ယူႏိုင္ေပသည္။

မဟာသမယသုတ္ေတာ္ ေဟာၾကားေတာ္မူရျခင္း၏
သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္လိုက္ရေသာ္ ျမတ္ဗုဒၶသည္
ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီး စတုတၳ ၀ါေတာ္ကပ္စဥ္ ကာလတြင္
ျဖစ္ေပသည္။ မဇၥ်ိမေဒသ ကပိလဝတ္ ႏွင့္ ေကာလိယ
ႏွစ္ျပည္ေထာင္ၾကားတြင္ ေရာဟိဏီဟု အမည္ရွိေသာ
ျမစ္ကေလး တစ္စင္း ရွိေပသည္။ မိုးတြင္းႏွင့္ ေဆာင္းတြင္း
အခါသမယတြင္ကား ထိုျမစ္ကေလးအတြင္း၀ယ္
ေရအလံုအေလာက္ စီးဆင္းေနသည့္အခါ ႏွစ္ျပည္ေထာင္မွ
ေတာင္သူတို႔သည္ သူတို႔၏ လယ္ေျမေတြအတြက္ ေရကို
သံုးရန္လံုေလာက္ေပသည္။ ယခုကဲ့သို႔ေသာ မိုးေခါင္လွေသာ
နယုန္လတြင္ကား ေရာဟိဏီျမစ္မွ ေရစီးဆင္းေနေသာ
ေရသည္ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ ေတာင္သူတို႔အတြက္ မလံု
ေလာက္ေတာ့ေပ။

သို႔ျဖစ္သျဖင့္ ထိုေရကို သူ ရသင့္သည္။
ငါရ သင့္သည္ဟုျငင္းခုန္ၾကသည္။ ထိုမွ်မက
တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ငယ္က်ဳိး ငယ္နာေတြလည္း
အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ေဖာ္ၾကေလသည္။

❦ေကာလိယျပည္ဘက္မွ လယ္သမားမ်ားက
“နင္တုိ႔က ေခြးေတြလို ေမာင္ႏွမခ်င္း အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့
အမ်ဳိးေတြ၊”ဟု စတင္ေျပာေလသည္။

❦တစ္ဘက္
(ကပိလ၀တ္) ကလည္း “နင္တုိ႔က အႏူမ်ဳိးေတြ”
“ေအး အႏူမ်ဳိးအေၾကာင္းသိေစရမယ္” စသည္ျဖင့္
အေျခအတင္ျဖစ္ရာမွ အထက္လူၾကီးမ်ား၊ ေနာင္ဆုံး
မင္းစိုးရာဇာမ်ားအထိ ေပါက္ၾကားသြားရာ စစ္ခင္းၾကမည့္
အေျခအေနအထိ ေရာက္ရွိသြားေလသည္။

ထိုအေၾကာင္းကို သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္
ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာၿပီး “ဓား၊ လွံ၊ ဒူးေလး ေတြ
သယ္ေဆာင္လာၾကတဲ့ ဒကာတို႔ သင္တို႔ဘာလုပ္ၾက
မလုိ႔လဲ” ဟု ေမးေတာ္မူေလသည္။ ထိုအခါ ႏွစ္ဘက္
ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားက -

“တပည့္ေတာ္တို႔ စစ္ခင္းၾကမလို႔ပါဘုရား။” ဟုေလွ်ာက္
ထားေလသည္။ ဤတြင္ ဗုဒၶက“ဘာအတြက္စစ္ခင္း
ၾကမွာလဲ”ဟု ဆက္လက္ေမးေတာ္မူေလသည္။
ႏွစ္ျပည္ေထာင္မွ ေဆြမ်ိဳးတို႔ကလည္း
“ေရအတြက္ပါဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။
ထိုအခါ ဘုရားရွင္က

“သင္တို႔ဟာအဘုိးမတန္တဲ့ ေရအတြက္နဲ႔ အဘုိးတန္တဲ့
သင္တုိ႔ အသက္ေတြ အဆုံးရႈံးခံေတာ့မလုိ႔လား”ဟု
ေမးျမန္းေတာ္မူကာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး တရားကို စတင္
ေဟာေတာ္မူပါသည္။ ဒီလိုေဟာတဲ့ေနရာမွာ ျမတ္ဘုရားရွင္က
သာဓကအေနျဖင့္

(၁) ၀က္၀ံႏွင့္ရုကၡစိုး၊ ရန္ၿငိဳးထားရာက
ႏွစ္ဦးလုံးပ်က္စီးၾကရပုံ (ဖႏၵနဇာတက)

(၂) အေၾကာက္ၾကီးၿပီး၊ စဥ္းစားဆင္ၿခင္ေ၀ဖန္မႈမရွိေသာ
ယုန္တစ္ေကာင္ စကားေၾကာင့္ ဥသွ်စ္သီးေၾကြသည္ကို
ကမၻာၿပိဳသည္ထင္မွတ္ၿပီး ေၿပးၾကေသာေၾကာင့္ တိရစၧာန္မ်ား
ဒုကၡေတြ႔ၾကရပုံ (ပထ၀ီဣျႏၵိယဇာတက)

(၃) တစ္ဖက္သားကို အားနည္းတယ္ထင္ၿပီး အထင္ေသး
အနိုင္ယူလိုပါက လြယ္ကူသည့္ကိစၥမဟုတ္၍ အထင္မေသး
သင့္ေၾကာင္းကို အားၾကီးေသာ ဆင္ေၿပာင္ၾကီးကို ႏွံစုတ္ငွက္မက
အႏိုင္ယူနိုင္ခဲ့သည့္ သာဓကရွိပုံ။ (လဋဳကိကဇာတက)

(၄) သစ္ပင္မ်ား တစုတေ၀းတည္း တည္ရွိေနမႈေၾကာင့္
ေလဒဏ္မိုးဒဏ္ကို မၿပိဳမလဲ ၾကံ့ၾကံ့ခံနိုင္ပုံ(ရုကၡမူလဇာတက)

(၅) ငွက္မ်ားရဲ့အခ်င္းခ်င္းမညီညြတ္မႈေၾကာင့္၊ ငွက္မုဆိုးရဲ့
ပိုက္ကြန္မွာ ငွက္မ်ားအမိခံ ၾကရပုံ(၀ဋၬကဇာတက)

(၆) မိမိစိတ္၊မိမိကိုယ္ကိုထိန္းသိမ္းနိဳင္ပါကအရာရာေအာင္ၿမင္
နိဳင္ပုံ(အတၱဒ႑သုတၱ) ဥပမာ (၆) ရပ္ျပၿပီး တရားေရေအး
တိုက္ေၾကြးကာ ေစ့စပ္ေရးတရားေဟာၾကားခဲ့သည္။

ထိုအခါထိုႏွစ္ၿပည္ေထာင္သားမ်ားသည္ သူတို႔၏ အမွားမ်ားကို
သိကာ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးရခဲ့ၾကသည္၊ ဤတြင္သာမက ႏွစ္ျပည္ေထာင္မွ
စစ္သည္ ၅၀၀ တုိ႔သည္ ဘုရားရွင္ရဲ႕သာသနာေတာ္သို႔ ဝင္ၿပီး
ရဟန္းျပဳၾကသည္။

အဆိုပါရဟန္းမ်ားသည္ သာသနာေတာ္မွာ မေပ်ာ္ပုိက္ၾက
သည့္အတြက္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဟိမဝႏၱာေတာ အတြင္းက
အလြန္ ေမြ႔ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ ကု႑လာအုိင္သို႔
ေခၚေဆာင္ကာ ဂါထာသုံးရာတို႔ျဖင့္တန္ဆာဆင္အပ္ေသာ
ကု႑လငွက္မင္းဇာတ္ေၾကာင္းကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဇာတ္ေတာ္ ဆုံးေသာအခါ ရဟန္း ၅၀၀-တုိ႔ ေသာတာပတၱိဖုိလ္၌
တည္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းေတာ္
၅၀၀-နဲ႔အတူ ကပိလဝတ္ ျပည္အနီးရွိ မဟာဝုန္ေတာသုိ႔
ၾကြခ်ီေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

မဟာဝုန္ေတာတြင္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ထိုရဟန္းတို႔အား ကမၼ႒ာန္းကို
ေပးေတာ္မူရာ မၾကာမီကာလအတြင္းမွာ အရဟတၱဖုိလ္ကုိ
ဆုိက္ေရာက္ ေတာ္မူခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုရဟန္း၅၀၀တုိ႔သည္
မိမိ တုိ႔ရရွိထားေသာ တရားထူးကုိ ေလွ်ာက္ထားရန္ႏွင့္ ဘုရား
ရွင္ကုိ ဖူးေျမာ္ရန္အတြက္ နယုန္လျပည့္ညခ်မ္း မွာ ျမတ္ဗုဒၶ၏
အထံေတာ္သို႔ စုရုံးေရာက္ရွိ လာၾကပါသည္။ ထိုေန႔ညခ်မ္း
အခ်ိန္ေလးမွာပင္ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ ရဟႏၱာ ၅၀၀ တို႔ကို ေတြ႔ျမင္
ဖူးေတြ႔ ၾကည္ညဳိလုိၾကကုန္ေသာ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ အသူရာ၊
ဂဠဳန္၊ နဂါးတုိ႔မ်ား မဟာဝုန္ေတာကုိ စုရုံးေရာက္ရွိလာၾက
ပါတယ္။ ထိုကဲ့သို႔ ပရိသတ္တို႔ စုေ၀းေသာအခ်ိန္တြင္ ျမတ္စြာ
ဘုရားရွင္ဟာ တရားနာေရာက္ရွိလာေသာ နတ္၊ ျဗဟၼာတို႔၏
အမည္၊ အမ်ဳိးအႏြယ္တုိ႔ကုိ ရဟႏၱာငါးရာႏွင့္ နတ္ျဗဟၼာမ်ားကုိ
သိေစလုိသည့္အတြက္ အမ်ဳိးတူအလုိက္စုေပါင္းကာ-
အမ်ဳိးအႏြယ္တစ္ခုခ်င္းစီကုိ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ႏႈတ္ခြန္းဆက္ စကား
မိန္႔ၾကားေတာ္မူၿပီးမွသာ မဟာသမယသုတ္ေတာ္ႀကီးကုိ
ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္းျဖစ္ပါသည္။

မဟာသမယ သုတ္ကုိ ေဒဝတာပီယ-နတ္တို႔ခ်စ္ခင္ ေမတၱာ
ဝင္ေသာသုတ္ဟူ၍လည္း ပညာရွင္တို႔က ေခၚေ၀ၚၾကသည္။
နတ္၏ ခ်စ္ခင္မွဳကို လုိလားၾကေသာ လာဘ္လာဘေပါမ်ား
လိုေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ဤမဟာသမယသုတ္ကို ရြတ္သင့္ေပသည္။
နတ္တို႔သည္ ဤသုတ္ကို အလြန္ၾကားနာလုိၾကသည္။ လူတိုင္းသည္
ကုိယ့္နာမည္ေလးကုိ လူေတြေရွ႔မွာေခၚျခင္း၊ ေဖာ္ျပျခင္းတို႔ကို
ႀကဳိက္ႏွစ္သက္ၾကေလသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ေရာက္လာၾကေသာ
နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔အား

၁။ ရာဂစရုိက္-အားႀကီးသူအတြက္—(သမၼာပရိဗၺာဇနိယသုတ္)
၂။ ေဒါသစရုိက္-အားႀကီးသူအတြက္—(ကလဟဝိဝါဒသုတ္)
၃။ ေမာဟစရုိက္-အားႀကီးသူအတြက္—(မဟာဗ်ဴဟသုတ္)
၄။ ဝိတက္စရုိက္-အားႀကီးသူအတြက္—(စူဠဗ်ဴဟသုတ္)
၅။ သဒၶါစရုိက္-အားႀကီးသူအတြက္—(တုဝဋကသုတ္)
၆။ ပညာစရုိက္-အားႀကီးသူအတြက္—(ပုရာေဘဒသုတ္)
တရားေတာ္ တုိ႔ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

တရားေတာ္ျမတ္အဆုံးမွာေတာ့
နတ္၊ျဗဟၼာေပါင္းမ်ားစြာ ေသာတာပတၱိဖုိလ္၊
သကဒါဂါမိဖုိလ္၊အနာဂါမိဖိုလ္ အရဟတၱဖုိလ္တို႔သုိ႔
အသီးသီးေရာက္ရွိ ၾကေလသည္။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ေသာ္ကား နယုန္လျပည့္ေန႔၏
ထူးျမတ္ေသာ ဂုဏ္အင္မ်ားကုိ တြက္စစ္ရေသာ္

၁။ ေရလုပြဲဆင္ႏႊဲၾကေသာ ႏွစ္ျပည္ေထာင္သားတုိ႔
ျငင္းခုံခုိက္ရန္ေဘးမွ ကင္းေဝးျခင္း။

၂။ ကပိလဝတ္နဲ႔ ေကာလိယ ႏွစ္ျပည္ေထာင္
စစ္ခင္းေတာ့မည့္ ေဘးအႏၲရာယ္မွာကင္းေဝးၿပီး၊
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရတဲ့ေန႔ျဖစ္ျခင္း။

(၃)။ ရဟန္း ၅၀၀ လုံး ရဟႏၲာျဖစ္ေတာ္မူေသာေန႔ျဖစ္ျခင္း။

(၄)။ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊ အသူရာ၊ ဂဠဳန္၊ နဂါးမ်ား ရဟန္းေတာ္မ်ား
ဤ-တစ္ႀကိမ္တည္းသာ စုရုံးမိေသာေန႔ ျဖစ္ျခင္း။

(၅)။ မဟာသမယကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ ရန္ဘက္ျဖစ္ေသာ
ဂဠဳန္နဲ႔ နဂါး ခုိက္ရန္မဖက္၊ ေမတၱာသက္ဝင္ေသာေန႔ျဖစ္ျခင္း။

(၆)။ မဟာသမယ ဆုိင္ရာ သုတၱန္ခုႏွစ္မ်ဳိးကုိ
ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားေတာ္မူေသာေန႔ျဖစ္၍ ထူးျခားျခင္း။
စသည္ျဖင့္ ၆ ခ်က္ ျပည့္စုံေနေသာ ထူးျမတ္ေသာေန႔
ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ ယေန႔သည္ကား
ျမန္မာႏိုင္ငံမွတစ္ပါး အျခားဗုဒၶဘာသာတိုင္းျပည္မ်ားတြင္
ျမတ္ဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူေသာေန႔ ဟု သတ္မွတ္ကာ
အၾကီးအက်ယ္ပူေဇာ္ေသာ ေန႔ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ျဖစ္သျဖင့္ ထူးျမတ္မွဳအေပါင္းႏွင့္ျပည့္စံုေသာ
နယုန္လျပည့္ေန႔တြင္ အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြ
အားလုံးတို႔သည္ ရတနာသံုးပါးကို အာမိသပူဇာ
(ဆြမ္း၊သကၤန္း စသည္ကို လွဴျခင္း)၊
ဓမၼပူဇာ (၀ိပႆနာတရား ပြားမ်ား အားထုတ္ျခင္းျဖင့္
ပူေဇာ္ျခင္း) တို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ႏိုင္ၾကကာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေန႔တြင္
ျငိမ္းခ်မ္းမွဳအေပါင္းျဖင့္ ဘ၀ကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစ။။

က်မ္းညႊန္း – ဒီဃနိကာယ္ မဟာ၀ါပါဠိေတာ္
စာမ်က္ႏွာ ၂၀၂၊
၎အ႒ကထာ စာမ်က္ႏွာ ၂၆၄၊ ၎ဋီကာ ၂၃၁။
တြင္ အက်ယ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။

လူမုန္​း (ဓမၼ​ေရာင္​စဥ္​)

Saturday, June 18, 2016

စံပယ္ ျမတ္ေလး ပ်ံ႕ေမႊးသင္းထံု စာသမကုန္ လနယုန္


နယုန္လ သည္ ျမန္မာလ မ်ားတြင္ တတိယ လ ျဖစ္၍ ေႏြဥတု တြင္ ပါဝင္သည္။

ေႏြရာသီ ကုန္ဆံုးရန္ တစ္ဆယ့္ ငါးရက္ မွ်သာ က်န္ေတာ့ သျဖင့္ စာဆို ပညာရွင္ မ်ားက ထိုလကို ''ေႏြေႏွာင္းလ၊ ေႏြစြန္လ'' ဟု စာဖြဲ႕ေလ့ ရွိၾကသည္။

 ေႏြေႏွာင္းလ ျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ ကဆုန္လ တြင္ ခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ ပူျပင္းခဲ့ေသာ ေနမင္းသည္ ထိုလ တြင္ အပူအား ေလ်ာ့ကာ ေလ်ာ့ရဲရဲ ျဖစ္လာသည္။ ေႏြပူရိွန္ ေလ်ာ့က် လာလွ်င္ မိုးေလ က ျမဴးလာေတာ့ သည္။

တစ္ခါတစ္ရံ ေကာင္းကင္ တစ္ခြင္လံုးတြင္ မိုးသားမ်ား မည္းေမွာင္ အံု႔ဆိုင္းၿပီး မိုးမာန္ ျပင္ေနရာ မွ ျပင္းထန္ စြာ မိုးသံေပး၍ မိုးေသး မိုးဖြဲ ကေလးမ်ားကို ရြာခ် တတ္သည္။




''နတ္စည္ငယ္ ရြမ္းပါလို႔၊ ၿခိမ္းမြမ္းငယ္ သံစံု၊ ကျမဴးငယ္ ခုန္သည္၊ ျမဴတိမ္လွာ ဆိုင္းျပန္ေတာ့ တယ္ေလး'' ဟု မဟာ အတုလ မင္းႀကီးက စပ္ဆိုခဲ့သည္။ ကဆုန္လ ၏ အပူရွိန္ေအာက္၌ ရြက္ေျခာက္မ်ား ေၾကြကာ အ႐ိုး ၿပိဳင္းၿပိဳင္း ျဖစ္ေနၾကသည့္ သစ္ပင္ သစ္ကိုင္း မ်ားမွာ ရြက္ၫြန္႔ ကေလးမ်ား ကိုယ္စီႏွင့္ စိမ္းစိုလာသည္။

 ေျခာက္ေသြ႕ တင္းမာေနေသာ ေျမျပင္ မွာလည္း နယုန္လ ၏ မိုးေသး မိုးဖြဲ ကေလး မ်ားေၾကာင့္ ထြက္ျပဴလာ ၾကသည္။ ျမက္ႏုငယ္ ေလးမ်ားေၾကာင့္ စိုစိုျပည္ျပည္ ၿဖစ္ လာသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ပင္ ေရွးေတာင္သူ ဦးႀကီး မ်ားက ''နယုန္မိုးေသး၊ ျမက္သားေမြး'' ဟု မိုးလကၤာ ဖြဲ႕ခဲ့ၾကသည္။ မိုးေဒဝါ ၏ နိဒါန္း ပ်ဳိးစ အခါ သမယ ျဖစ္ေပရာ ေနပူလိုက္ မိုးရြာ လိုက္ျဖင့္ အလြန္ ပူအိုက္ေသာ လရာသီ ျဖစ္ေပသည္။

မိုးဦးေကာင္းသည့္ ႏွစ္မ်ား တြင္ မိုးႀကီးစြာ ရြာသြန္း တတ္သည္။ နယုန္ မိုးေသး ဟူသည္ကား ေယဘုယ် မွတ္သားခ်က္ ျဖစ္သည္။ နယုန္လတြင္ အခါ ခပ္သိမ္း မိုးေသးသည္၊ မိုးနည္းသည္ မဟုတ္ပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ မုိးေကာင္းသည့္ ႏွစ္ မ်ားတြင္ လယ္ယာ ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္မ်ား ေရလွ်ံ ေအာင္မိုးႀကီးစြာ ရြာတတ္ျပန္သည္။

စိႏၲေက်ာ္သူ ဦးၾသ ၏ ''မဟာ အဓိကရ ကန္ေတာ္ ေမာ္ကြန္း'' တြင္ ''နယုန္ဝါလ၊ ႀကဲၾက ပ်ဳိးေထာင္၊ ဝါေခါင္ သစ္ဆင္း၊ ႏွစ္လတြင္းမူ၊ ဆင္းၾက ယာလယ္၊ ေတာင္သူ မယ္တို႔'' ဟု စပ္ဆုိ ထားသည့္ အတိုင္း ဤလ တြင္ ေတာင္သူ လယ္သမား ဦးႀကီးမ်ားသည္ ဂ်ဳံ၊ ႏွမ္း၊ ေျပာင္း၊ ဝါဂြမ္း၊ ပဲမ်ဳိးစံု တို႔ကို စိုက္ၾက၊ ႀကဲၾကသည္။ ဆန္ အတြက္ မ်ဳိးစပါး မ်ားကိုလည္း ပ်ဳိးေထာင္ၾကသည္။

ယင္းသုိ႔ ေတာင္သူ လယ္သမား ဦးႀကီး တို႔ အလုပ္ခြင္ သို႔ စတင္ ဝင္ေရာက္ သည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ နယုန္လ မွာ ေတာင္သူ ဦးႀကီး တို႔၏ အာဒိမာသ (လုပ္ငန္း စတင္ေသာလ) ေခၚ ငန္းဦးစခ်ိန္လ ျဖစ္သည္။


နယုန္လ ရာသီမွာ ေမထုန္ရာသီ ျဖစ္သည္။ နကၡတ္ အားျဖင့္ ေဇ႒နကၡတ္ျဖစ္၍ ရာသီပန္းမွာ စကားပန္း ျဖစ္သည္။ ျခေသၤ့ အဂၤါႏွင့္ ၾကြက္ ၾကာသပေတး ရက္မင္း ရာဇာ ျဖစ္သည္။ ဂဠဳန္ တနဂၤေႏြႏွင့္ က်ား တနလၤာ ျပႆဒါး ရက္ျဖစ္သည္။ ဤလ ကို ပုဂံေခတ္၊ အင္းဝေခတ္ ထိုး ေက်ာက္စာတို႔၌ နံယုန္၊ နယုန္၊ နံမ်ဴန္ဟု အမ်ဳိးမ်ဳိး ေရးထိုး ခဲ့ၾကသည္။

မွန္စီေက်ာင္း ဒုတိယ ရွင္ပုညကာမိ စီရင္သည့္ ဘုန္းမီးတက္လွ်ံခ်ီ မွန္စီ သတ္ပံုတြင္ ''တန္ခူး ကဆုန္ လနမ်ဴန္၊ ဖုန္ဖုန္လြင့္ျမဴလိမ္း'' ဟု လည္းေကာင္း၊ သကၠရာဇ္ ၁ဝ၈၈ ၿပီးသည့္ သီရိမဂၤလာ သတ္ပံုတြင္ ''ကဆုန္၊ နမ်ဴန္၊ ႀကိဳးသုန္သုန္၊ နယုန္ န သတ္ျမန္း'' ဟု လည္းေကာင္း လာရွိသည္ တို႔ကို ေထာက္႐ႈလွ်င္ ဒုတိယ အင္းဝေခတ္၌ ''နမ်ဴန္'' ဟုလည္း အေရးအသား ရွိေၾကာင္း သိရေပသည္။


ျမန္မာ့ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေလ့လာလွ်င္ အေနာ္ရထာ (အနိ႐ုဒၶ) ဘုရင္မွ အစျပဳ၍ ေရွးျမန္မာ ဘုရင္ အဆက္ဆက္တို႔သည္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကေပရာ မိမိတုိ႔ လက္ထက္တြင္ သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြား ထြန္းကားေရးကို စြမ္းအားရွိသေလာက္ ခ်ီးေျမႇာက္ ခဲ့ၾကသည္။

ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ မ်ား၏ သာသနာ့ ဒါယကာ ၾသဝါဒ ခံမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ အတိုင္း သာသနာေတာ္ သံုးရပ္တြင္ ပိဋကတ္ စာေပဟူေသာ ပရိယတိၱ သာသနာသည္သာ အေရးအႀကီးဆံုး အေျခခံ ပဓာနအက်ဆံုး ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာ သိၾကသည္။

ထိုေခတ္ ထိုအခါက ျဖစ္ထြန္းေနေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ပညာေရး ကိုလည္း အထူး အားေပး လိုၾကသည္။ ျမန္မာ ဘုရင္မ်ားသည္ ပရိယတိၱ သာသနာ တိုးတက္ ျပန္႔ပြားရန္ႏွင့္ ပညာရွင္မ်ား ထြန္းကား လာေစရန္ ဟူေသာ ဆႏၵျဖင့္ ပ႒မ စာေတာ္ျပန္ပြဲကို နယုန္လ၏ ရာသီပြဲေတာ္ အျဖစ္ တခမ္းတ နားက်င္းပ ခဲ့ၾကေပသည္။


နယုန္ လတြင္ စာျပန္ ပြဲမ်ား က်င္းပ ရာ၌ ဗုဒၶစာေပ ပထမျပန္ စာေမးပြဲကို သာလြန္မင္းတရားႀကီး လက္ထက္ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁ဝဝဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ စတင္ က်င္းပခဲ့ေၾကာင္း သိရွိ ရေပသည္။ မင္းတုန္းမင္းႀကီး လက္ထက္ တြင္ ပထမျပန္ စာေမးပြဲ အတြက္ က်မ္းစာအုပ္ မ်ား ျပ႒ာန္းၿပီး သီေပါမင္း လက္ထက္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၄၅ ခုႏွစ္မွ စတင္၍ ပထမျပန္ပြဲ ဆိုင္ရာ ဥပေဒ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္း မ်ား ခ်မွတ္ကာ စနစ္တက် က်င္းပခဲ့သည္။

သီေပါမင္း သည္ အဆင့္ျမင့္ ပါဠိစာေပတန္း မ်ား ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ ဟု သိရွိရသည္။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ဦး တြင္ အင္႐ံု ရြာစား ဝန္ႀကီး သီရိဥဇနာ ေရးသား ခဲ့ေသာ ေလာကဗ်ဴဟာ က်မ္း တြင္ ေရွးေခတ္ ျမန္မာ မင္းမ်ား သည္ နယုန္လ ၌ စာေတာ္ျပန္ပြဲ ကို က်င္းပခဲ့ ၾကေၾကာင္း ေရးသား မွတ္တမ္း တင္ ခဲ့ေပသည္။


 ကုန္းေဘာင္ ေခတ္ေႏွာင္း ကာလ၌ စာေတာ္ျပန္ ပြဲေတာ္မ်ား က်င္းပခဲ့သည္။ ေရွးေခတ္ ျမန္မာ့ ဗိသုကာ လက္ရာ မ်ားျဖင့္ ကြၽန္းသစ္ မ်ား အသံုးျပဳလ်က္ တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ သုဓမၼာ ဇရပ္တန္းကို မႏၲေလးၿမိဳ႕ရွိ နန္းေတာ္ ၿမိဳ႕႐ိုးႀကီး ၏ ေျမာက္ဘက္ၿမိဳ႕႐ိုးႏွင့္ မႏၲေလးေတာင္ တို႔ အၾကားဝယ္ လြမ္းဆြတ္ ေအာက္ေမ့ ဖြယ္ရာ ေတြ႕ျမင္ ႏုိင္သည္။


စာေတာ္ျပန္ပြဲ က်င္းပသည့္ အခ်ိန္ သည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မ်ား အလြန္ အေလးထားၾကေသာ အခ်ိန္ျဖစ္ သည္။ ဗုဒၶပိဋကတ္ စာေပကို ေလ့လာ လိုက္စားသည့္ ရဟန္း၊ သံဃာမ်ား ပြားမ်ားျခင္း သည္ ဗုဒၶဘာသာ ဝင္တို႔ အတြက္ ဝမ္းေျမာက္ ဂုဏ္ယူဖြယ္ ျဖစ္သည္။

သို႔ျဖစ္၍ ၿမိဳ႕အလိုက္၊ နယ္အလိုက္၊ စာေတာ္ျပန္ပြဲ သို႔ ဝင္ေရာက္ မည့္ ရဟန္း၊ သံဃာမ်ားအား လွဴဖြယ္ ဝတၴဳ အစုစု တို႔ျဖင့္ ျပဳစု အားေပး ၾကသည္။ သာသနာေတာ္ အတြက္ ဝိုင္းဝန္း ၍ အေထာက္ အပံ့ ျဖစ္ေစၾကသည္။


တိုင္တားၿမိဳ႕ သူႀကီး ဦးဖက္ က ဤ နယုန္လ ကို .....
 ''နန္းနယုန္ နယ္လကို၊ ၾကယ္ျဗဟၼဏ တာရာ၊ ေရႊေဇ႒ ပုဏၰာဝယ္၊ ယုန္စႏၵာၿပိဳင္မွ်။
  မုေလးပ်ံ႕ေသးသြယ္ ငယ္၊ ေရႊစံပယ္သင္း တဲ့ မာသ။ သုဓမၼ ရိပ္သာမွာ၊ သဘင္စာ သည္လ။
  မဂၤလာ ထြန္ေတာ္ ခ်လို႔၊ ေသနဂၤ ေလးအင္။
  ထံုးစဥ္စံ ေသြမခြတယ္၊ ဘုန္းရာမ်ား ထြတ္ ထိပ္ဘုရင္။
  ဥာဏ္တမြတ္ ဖန္ဆင္တယ္၊ ေမထုန္ခြင္ ေႏြစြန္ လမွာမို႔၊ မိုးမာန္က တအံုအံု၊ မဲတဲ့လို႔မႈန္။
  ျမဖဲရံ တိမ္ဂဠဳန္လို၊ သိရ္တဂုဏ္ကူ ၿဖိဳးလွေလး။
  မႏုံသူ႔ ေရႊရင္မွာ၊ ေျဖတင္ႏုိင္ ပူညိႇဳးရေလး။''
 ဟု ရာသီဘြဲ႕ ေတးထပ္ျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳ မွတ္တမ္းျပဳ ခဲ့ေပသည္။


နယုန္ လျပည့္ေန႔ သည္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ ၏ မဟာ သမယသုတ္ ေဟာေတာ္ မူေသာ ေန႔ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နယုန္ လျပည့္ ''မဟာ သမယေန႔'' ဟု အသိ အမွတ ္ျပဳၾကသည္။ နယုန္လ ၌ ေဟာေသာ မဟာသမယ သုတ္ကို ''နတ္ခ်စ္သုတ္'' ဟု သတ္မွတ္ သမုတ္ၾကသည္။

စာဆိုေတာ္ တစ္ဦးက မဟာသမယ သုတ္ ေဟာေတာ္မူရ ျခင္း၏ သမိုင္းေၾကာင္း ကို ၾကည့္ၿပီး ဆင့္ပြား အနက္ အဓိပၸာယ္ ႀကံဆကာ ''ၿငိမ္းခ်မ္းေသာေန႔'' ဟု ဆုိသည္။ မဟာသမယ ဟူသည္ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔ စည္းေဝးေသာ အခါ မ်ားစြာေသာ နတ္အေပါင္းဟု ပဒတၴမၪၨဴသာ ပါဠိ-ျမန္မာ အဘိဓာန္တြင္ ဖြင့္ဆိုထားသည္။ မဟာသမယ သုတ္ေတာ္၌လည္း ရဟႏၲာငါးရာ စည္းေဝးေတာ္ မူၾကရာ မ်ားစြာေသာ ရဟန္းတို႔၏ အစည္းအေဝး ဟု ဖြင့္ဆို ထားေပသည္။


မဟာသမယ သုတ္ ေဟာေတာ္ မူရျခင္း အေၾကာင္းျပဳေသာ ပုဂိၢဳလ္ တို႔မွာ သာကီဝင္ မင္းမ်ဳိးျဖစ္ေသာ ေကာလိယ မင္းသား ၂၅ဝ ႏွင့္ ကပိလဝတ္ မင္းမ်ဳိး မင္းသား ၂၅ဝ တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ဘုရားရွင္ လက္ထက္ အခါ၌ တစ္ခုေသာ ေႏြလ တြင္ ေရ အခက္အခဲႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ေလသည္။

ကပိလဝတ္ ျပည္ႏွင့္ ေကာလိယ ျပည္တို႔၏ အလယ္ၾကားမွ ''ေရာဟိဏီ'' ျမစ္ေရသည္ စီးဆင္းေနသည္။ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ မွ လယ္သမား တို႔သည္ ေရာဟိဏီ ျမစ္ေရ ကို အားထား၍ လယ္ စပါးသီးႏွံ စိုက္ပ်ဳိးၾကသည္။ ေႏြရာသီ နယုန္လသို႔ ေရာက္လာၿပီျဖစ္၍ ေရာဟိဏီ ျမစ္ေရက နည္းေနသည္။

မိုးေကာင္းေသာ ရာသီ ၌ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ လယ္သမားတို႔သည္ ေရာဟိဏီျမစ္ေရ ကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ အသံုးျပဳ ၍ လယ္ စပါး စိုက္ပ်ဳိး ၾကသည္။ မိုးေခါင္ ၍ ေရအားနည္းေသာ္ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ အတြက္ ေရ မလံုေလာက္ေသာ အခါ ေရာဟိဏီျမစ္ မွ ေရကို ေဝစု ခြဲ၍ သံုးၾကရာ အေဝ မတည့္၍ ေရလုပြဲ တြင္ လယ္သမားမ်ား စကားမ်ား ရန္ပြဲ ႐ိုက္ပြဲမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

လယ္သမား မ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ႏွစ္ဖက္ႏုိင္ငံ မွ မင္းညီ မင္းသားမ်ားႏွင့္ စစ္သည္ေတာ္ မ်ားသည္ ေရာဟိဏီ ျမစ္တည္ ရွိရာသို႔ ေရာက္လာၿပီး ျမစ္ကမ္း တစ္ဖက္ စီတြင္ ေနရာယူ ထားၾက သည္။ ႏွစ္ျပည္ေထာင္ မွ လူအမ်ားတို႔ သည္လည္း တုတ္၊ ဓား လက္နက္မ်ား ကိုင္ေဆာင္လ်က္ ထိုးခုတ္ တိုက္ခိုက္ မည့္၊ ေသြးေခ်ာင္းစီးေတာ့ မည့္ အေျခအေန ေရာက္ရွိေနၾကသည္။

ထို အျခင္းအရာကို သိျမင္ေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာ ဘုရား သည္ သဗၺညဳတ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ေတာ္ မူၿပီး စစ္တပ္ ႏွစ္တပ္ တို႔၏ အလယ္ ေကာင္းကင္ ယံ၌ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ျဖင့္ သပၸာယ္စြာ စံေနေတာ္ မူသည္။ ဘုရားရွင္ အား ႏွစ္ဖက္ေသာ စစ္သည္ မ်ား ဖူးေျမာ္ရေသာ အခါ စစ္တိုက္ လိုစိတ္မ်ား ေပ်ာက္ကင္း ၍ ရွိခိုး ဦးခိုက္ၾကသည္။

ရန္ စစ္ေျပၿငိမ္းရန္ ျမတ္စြာဘုရား က ေဟာၾကားသည္။ ထိုအခါ ႏွစ္ဖက္ ေက်ေအးၾကၿပီး ႏွစ္ျပည္ စလံုးမွ လူအခ်ဳိ႕သည္ ျမတ္စြာဘုရား သာသနာေတာ္တြင္း သို႔ ဝင္ေရာက္၍ ရဟန္းျပဳၾကသည္။ စုစုေပါင္း ရဟန္း အပါး ၅ဝဝ ရွိသည္။ ထို ရဟန္းတို႔၏ ၿငိမ္သက္ တည္ၾကည္မႈ ကို လူနတ္ျဗဟ ၼာတို႔က အလြန္ႏွစ္သက္ ၾကည္ညိဳ ၾက သျဖင့္ လာေရာက္ စုေဝးၾကကုန္၏။

 ျမတ္စြာဘုရား က ဤသို႔ စည္းေဝး ခိုက္တြင္ ''မဟာ သမယသုတ္'' ကို ေဟာၾကားေတာ္ မူသည္။ မဟာသမယ ဆုိသည္ စု႐ံုး စည္းေဝးေနသည့္ အခ်ိန္ အခါကို ဆိုလိုသည္။ နတ္ျဗဟၼာ မ်ား ဤသို႔ စည္းေဝး ေပါင္းဆံုခိုက္ တြင္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္ မဟာသမယ သုတ္ ကို အၿမဲ ရြတ္ဖတ္လွ်င္ နတ္ျဗဟၼာ တို႔ လိုလား ႏွစ္သက္သည္။ ပစၥည္းဥစၥာ ရာထူးဌာနႏၲရ တိုးတက္သည္ ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။


ေလာကုတၱရာ ဆိုင္ရာ ပညာသင္ၾကားေနသူ ရဟန္းသံဃာ တို႔က စာေတာ္ျပန္ပြဲ က်င္းပသည့္ နယုန္လ အခ်ိန္ အခါတြင္ ေလာကီ ပညာ သင္ၾကားေနသူ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူ မ်ား အဖို႔မွာ မူ ပညာသင္ႏွစ္ စတင္ ဖြင့္လွစ္ ခ်ိန္ျဖစ္သည္။ တေပါင္းလ တြင္ စာေမးပြဲမ်ား က်င္းပခဲ့ၿပီးေနာက္ စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္ လာသူမ်ား သည္ နယုန္လတြင္ အတန္း တိုးျမႇင့္၍ တက္ေရာက္ သင္ၾကားခြင့္ ရရွိၾကၿပီ ျဖစ္သည္။

သို႔ျဖစ္၍ နယုန္လ သည္ ရဟန္းသံဃာ မ်ား အတြက္ စာေတာ္ျပန္ပြဲ က်င္းပသည့္ လျဖစ္၍ အေရးပါ သကဲ့ သို႔ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသား မ်ား အတြက္ ပညာသင္ႏွစ္ အစ အတန္း တက္ရသည့္ အခ်ိန္ ျဖစ္၍ အေရးပါလွသည္။

၁၃၁၅ ခုႏွစ္မွ စၿပီး ရာသီဥတု ပူျပင္းမႈကို အေၾကာင္းျပဳကာ ရဟန္း သံဃာေတာ္ တို႔၏ ပါဠိ ပထမျပန္ စာေမးပြဲ ကို ဤနယုန္လ တြင္ မက်င္းပ ျဖစ္ေတာ့ဘဲ တေပါင္းလ ျဖစ္ေစ၊ တန္ခူးလ ျဖစ္ေစ အလ်ဥ္း သင့္သလို က်င္းပ လာခဲ့သည္မွာ ယေန႔ကာလ အထိပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ နိကာယ္ စာေမးပြဲကိုမူ ဤနယုန္လမွာပင္ က်င္းပ သည္ကို ေတြ႕ရွိ ရေပသည္။


သို႔ပါ၍ မုေလး (ျမတ္ေလး)၊ စံပယ္သင္း ပ်ံ႕ေသာ လ နယုန္သည္ မိုးရြာ သြန္းေသာလ၊ မဟာသမယ အခါေတာ္ေန႔ က်င္းပေသာ လ၊ ေရွးအခါ က ပါဠိ ပထမျပန္ စာေမးပြဲ က်င္းပေသာ လ၊ ယခုအခါ နိကာယ္ စာေမးပြဲ က်င္းပေသာ လ၊ ေလာကုတၱရာ ဆိုင္ရာ၊ ေလာကီ ဆိုင္ရာ ပညာတို႔ျဖင့္ ႏွီးႏႊယ္ေသာ လ၊ ပညာျဖင့္ ႏွီးႏြယ္ ေနသျဖင့္ ေလးနက္ေသာ အဓိပၸာယ္ ေဆာင္ၿပီး မြန္ျမတ္ သန္႔စင္ ႐ိုေသေလးစားအပ္ေသာ လတစ္လ ''စာသမကုန္၊ လနယုန္'' ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဂုဏ္မႊမ္းေဖာ္ျပ ေရးသားလိုက္ရပါသည္။

လူမုန္​း (ဓမၼ​ေရာင္​စဥ္​)


Sunday, May 22, 2016

ပရိတ္​ႀကီး ၁၁-သုတ္​ အက်ိဳး​ေတာ္​မ်ား




* အစိေႏၲယ်, ဂုဏ္ေပါင္းခသည့္, ေလာကတန္ေဆာင္, ငါးမာရ္ေအာင္ဟု, ဘုန္းေရာင္လွ်ံၾကြား, ရွင္ေတာ္ဘုရား၏, ေဘးဆီးရန္တား, ေဟာၾကားညႊန္ျပီး, ပရိတ္ႀကီးလာ, က်ိဳးမ်ားမွာကား, မသိသူေခ်ာ္, သိသူေဖာ္၍, သံုးခဲ့ေလျပီး, ကိုယ္ေတြ႔နည္းကို, ျပညႊန္းဆိုအံ႔---
* မဂၤလသုတ္---က်ိဳးညႊန္းထုတ္ေသာ္, ေလာကုတ္ေလာကီ, ႏွစ္လီမဂၤလာ, ခ်မ္းသာေကာင္းက်ိဳး, ရြာသြန္းမိုးသို႔, ေဝျဖိဳးလွ်ံပ, တိုးပြားရသည္, သံုး၍မကုန္, ျမဲေအာင္ျခံဳေလာ့---

* ရတနသုတ္---သံုးႀကိမ္ထုတ္က, သက္ျပတ္ခႏၶာ, ေရာဂါဥပါဒ္, ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး, ကပ္သံုးပါးတို႔, ေရွာင္ရွားေဝးက, ျငိမ္းေအးလွသည္, သံုးစားမကုန္, ရတနာစံုတည္း---
* ေမတၱသုတ္မွာ---ေဒဝါနတ္မ်ား, ခ်စ္ခင္ပြား၍, ဆိုးရြားအိပ္မက္, မျမင္မက္ဘဲ, အိပ္မက္ႏိုးထ, ခ်မ္းသာရလ်က္, ရန္စရန္ေညႇာင့္, ျမန္ေပ်ာက္လိုက, ရြတ္ၾကအဟုတ္, ခုနစ္အုပ္တည္း---
* ခႏၶသုတ္မြန္---ဆိတ္ထန္ဆိုးရြား, ေျမြကင္းမ်ားႏွင့္, သစ္က်ားဝန္ေအာင္း, သရဲေပါင္းတို႔, ကြာေရွာင္းေဝးရာ, ဖယ္သြားခြါေအာင္, ရြတ္ေဆာင္ေန႔ၫ, ကိုးႀကိမ္ျပသည္, မွတ္ယူသံုးေတာ့, ကိုယ္ေတြ႔တည္း---
* ေမာရသုတ္မွာ---ရာဇဝတ္ေဘး, ေျပး၍မလြတ္, မခၽြတ္ေရာက္ၾက, ရင္ဆိုင္ရေသာ္, စိတ္အားမပ်က္, ေနထြက္-ေနဝင္, ျမဲလွ်င္မျပတ္, ကိုးႀကိမ္မွတ္ခါ, ရြတ္အပ္ပါ၏---
* ဝ႗သုတ္မွာ---ရြာမီးျမိဳ႔မီး, ေတာမီးမက်န္, မီးမွန္သမွ်, ေဘးရန္ပေအာင္, မိမိမ်က္ႏွာ, တည္ရာအရ, ရြတ္ပြားၾကသည္, ေရွးကသူသံုး, နည္းညႊန္ထံုးတည္း---
* ဓဇဂၢသုတ္မွာ---ျပင္းစြာေၾကာက္လွ, တံုလႈပ္ၾက၍, စိတ္ကေခ်ာက္ျခား, ထိတ္လန္႔မ်ားလွ်က္, ေၾကာက္အားဖိစီး, ၾကက္သီးျဖန္းလာ, ရြတ္ဆိုရာကား, ဆယ္ကာဆယ္ေခါက္, ခရီးေရာက္၏---
* အာဋာနာဋိယ---ရွစ္ႀကိမ္ရြတ္ေလ, တေစၧ-မွင္စာ, မာၾတာ-ေျမဘုတ္, ဖုတ္-သဘက္-ၾကတ္, နတ္ဆိုးမက်န္, ကုမၻဏ္-ဘီလူး, ထူးထူးေႏွာင့္ယွက္, ႏွိပ္စက္မရွိ, ခ်မ္းသာဘိ၏---
* အဂၤုလိမာလ---သုတ္အရမူ, မိမၼ-ဓမၼတာ, မီးဖြားခါနီး, ဆင္းရဲႀကီးက, မျငီးသန္႔စင္, ဖြားျမင္ေစလို, ေရကို-သံုးခါ, စစ္ျပီးပါမွ, ခုနစ္ခါမန္း, တိုက္လွ်င္ေဘးဘ်မ္း, စင္စစ္လမ္းတည္း---
* ေဗာဇၩင္သုတ္ျမတ္---သံုးႀကိမ္ထပ္မူ, စြဲကပ္ေရာဂါ, ေဝဒနာမွာ, ပိန္းၾကာဖက္ျပား, ေရမနားသလို, ေဘးပခ်မ္းသာ,
ေအးျမပါ၏---
* ပုဗၺဏွသုတ္---ဆယ့္ႏွစ္အုပ္ကို, ရြတ္ဆိုပူေဇာ္, ျဂိဳဟ္ေသာ္စီးနင္း, ဆိုးရြားျခင္းတြင္, နိမ့္ဆင္းၾကမၼာ, ဆိုးဒသာႏွင့္, ဇာတာစန္းလဂ္, ညႇိဳးႏြမ္းခ်က္မွ, ဆက္ဆက္ကာလွ်င္း, ကင္းၾကသည္, ဒိ႒လာဘ္ေကာင္း, အက်ိဳးတည္း။
* မဟာမဂၤလ---ပရိတၱကား, သုခမ်ားစြာ, မဂၤလာပြားတက္, ဘုန္းၾကက္သေရ, ျပည့္ျဖိဳးေဝ၏၊
* သံုးေထြေသာကပ္, သက္ျပတ္ဒုဗၻိက္, နံႏွိပ္ဖ်က္ဆီး, မႈႀကီးေရာက္လာ, ရတနပရိတ္, ရည္ညႊန္းႏွိပ္၍, စိတ္သစၥာျပဳ, ရြတ္မႈမွန္စြာ, လြန္ခ်မ္းသာ၏၊
* ဗ်ာပါေသာက, စိတ္ဒုကၡႏွင့္, ေန႔ညမရႊင္, အိပ္လွ်င္မေပ်ာ္, သူတို႔ေသာ္ကား, ေအာ္ေအာ္ညႇင္းဆဲ, ေမတၱာနဲက, ရြတ္ျမဲရိုတုပ္, ေမတၱသုတ္တည္း၊
* ၾကမ္းၾကဳတ္သစ္က်ား, ေျမြမ်ား ကင္းသန္း, စုန္းဖမ္းနတ္တိုက္, အလိုက္သူျပဳ, အမႈရွိက, ရြတ္ပါခႏၶ, ပရိတၱတည္း၊
* ဘယေႏွာင္သြင္း, ေျခက်င္းက်ိဳးတတ္, ထိပ္ခပ္ဗႏၶ, ရွိ္ေလကမူ, ေမာရပရိတ္, မအိပ္မေန, ရိုေသေန႔ည, ႀကိဳးလုံ႔လေလာ့၊
* ေတဇအဂၢိ, မီးေဘးရွိက, ဝ႗သုတ္ပင္, ရြတ္ေလျခင္ေလာ့၊
* မႈအင္ေဘးႀကီး, ေရာက္တံုျပီးေသာ္, ႀကက္သီးေမႊးညႇင္း, ပူျပင္းထန္စြာ, ရွိေသာခါလွ်င္, မဟာဓဇဂၢ, သုတ္ျမတ္လွကို, မွန္လွေစ့ေစ့, ရြတ္ေအာက္ေမ့က, ေပ်ာက္ပ်က္ရ၏၊
* ကိုယ္မွာေရာဂါ, ဖ်ားနာတထူး, ဘီလူးသဘက္, ႏွိပ္စက္ဖမ္းခါ, အာဋာနာဋိယ, ပရိတၱကို, ေန႔ညရြတ္ပါ, က်န္းမာပကတိ, ဧကန္ရွိ၏၊
* မခ်ိျပင္းျပ, ဣတၳိယတို႔, ဂဗၻကိုယ္ဝန္, သားမြန္မဖြား, ခက္ခဲျငားမူ, စကားသစၥာ, မွန္စြာႀကီးဘိ, အဂၤုလိဟု, မည္ရွိပရိတၱာ, ေရသာ မန္းတိုက္, ကိုယ္၌အႏၲရာယ္, သားဖြားလြယ္၏၊
* လူငယ္လူႀကီး, ဖ်က္ဆီးဆန္မ်ား, နာဖ်ားတာရွည္, မတည္စိတ္စက္, မသက္မသာ, ရွိေသာခါလွ်င္, မဟာေဗာဇၩင္, ပရိတ္ပင္တည္း၊
* အိပ္လွ်င္နိမိတ္, အတိတ္အနာဂတ္, ျမင္လတ္ေသာအခါ, သခ်ၤာေဗဒ, ပုဗၺဏွကို, ေန႔ညရြတ္ေလ, ေပ်ာက္ေပအႏၲရာယ္, ရွင္းရွင္းပယ္သည္, မွတ္ဖြယ္က်မ္းလာ အျပီးတည္း။
( ပရိတ္ကို ဤသို႔ စီရင္၍ ရြတ္သင့္သည္ )
ပရိတ္ရြတ္ရာ၌ ေရ, ခ်ည္ တုိ႔ကို ယူလာသူ ဒါယကာ ဒါယိကာမတို႔အား “ငါ ရြတ္ေသာ ပရိတ္တရား၏ တန္ခိုးေတေဇာ္ အာဏာေတာ္သည္ ထို ေရ, ခ်ည္ ထဲသို႔ ဝင္ေစအံ႔” ဟု လက္ျဖင့္ ေရကို လႈပ္ျခင္း၊ ခ်ည္ကို နယ္ျခင္း၊ ျပဳလ်က္ ရြတ္ဖတ္ေပးအပ္၏-ဟု ပါရာဇိကဏ္ အ႒ကထာ၌ ဆို၏။ ထိုသို႔ လႈပ္နယ္ျခင္းသည္ ထို ေရ, ခ်ည္ တို႔၌ ပရိတ္အာဏာ ထည့္သြင္းေပးသည္ မည္၏-ဟု ဝိမတိဋီကာ၌ ဆို၏။
ထို႔ျပင္ ဘီလူးေဘး ကာကြယ္ရန္ အိမ္တံခါးဝ၌ မ႑ပ္အလယ္ အင္းပ်ဥ္ေပၚတြင္ သူငယ္ကို အိပ္ေစ၍ ရဟန္းေတာ္တို႔ ဝန္းရံလ်က္ ၇-ရက္တိုင္တိုင္ ေန႔ညမျပတ္ ဘုရားရွင္အမိန္႔အရ ပရိတ္ရြတ္ဖတ္ၾက၍ ထိုသူငယ္ ၇-ရက္ႏွင့္ ေသမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း အသက္ ၁၂၀-တိုးရွည္ေသာေၾကာင့္ အာယုဝၯန သတို႔သားဟု ထင္ရွား၏။(ဓမၼပဒ အ႒ကထာ) ဤသူငယ္ကို အလယ္ထား၍ ရြတ္ဖတ္ၾကသည္ကို အတုျပဳသင့္၏။
အေလာင္းေတာ္ ျဗဟၼဒတ္မင္းသား ျဖစ္စဥ္က အရွင္ပေစၥကဗုဒၶါမ်ားက ပရိတ္ခ်ည္ ပရိတ္ပန္း ပရိတ္သဲမ်ား ရြတ္ဖတ္ေပးလိုက္သည္ကို ေဆာင္ယူသြား၍ ဘီလူးေဘး ကင္းလြတ္ေၾကာင္း, ဧကနိပါတ္ ေတလပတၱဇာတ္-၌ ဆိုသျဖင့္ ပရိတ္ရြတ္ရာတြင္ ပရိတ္ခ်ည္, ပန္း, သဲ, ေရမန္း, စံုလင္စြာ ထားသင့္သည္ဟု သိရသည္။
ေရကို လႈပ္, ခ်ည္ကို နယ္, ပန္းကို ကိုင္, သဲကို ဆုတ္ျခင္းျပဳ၍ ရြတ္သင့္၏။

အားလံုးပဲစိတ္​၏ ခ်မ္​းသာျခင္​း ကိုယ္​၏က်န္​းမာျခင္းႏွင္​့
ျပည္​့ဝၾကပါ​ေစ။
လူမုန္​း (ဓမၼ​ေရာင္​စဥ္​)

Monday, May 16, 2016

ကဆုန္လျပည္႔ ဗုဒၶေန႔ ရြတ္ဆိုရန္ ကဗ်ာမ်ား


ဘုရားျဖစ္ေသာေန႔
═══════
ေတာရပ္ၿမိဳင္ေပၚ ၊ ေျခာက္ႏွစ္ေပ်ာ္၍ ၊ ခါေတာ္တစ္ဖုံ ၊ ပြင္႔ခ်ိန္ၾကံဳက ၊ ကဆုန္လျပည္႔ ၊ ဆင္မင္းေန႔ဝယ္ ၊ ေျမ႕ပရေမ ၊ ပလႅင္ေဗြထက္ ၊ ေရႊေညာင္ေတာ္ႀကီး ၊ ဗိတာန္ထီးႏွင္႔ ၊ မၿငီးၾကည္ျဖဴ ၊ ေနေတာ္မူလွ်က္ ၊ ရန္ျမဴခပင္း ၊ အမိုက္သင္းကို ၊ အရွင္းပယ္ေဖ်ာက္ ၊ အလင္းေပါက္က ၊ ထြန္းေတာက္ဘုန္းေတာ္ ၊ ေသာင္းလုံးေက်ာ္သည္ ၊ သုံးေဖာ္လူတို႔ ျငမ္းပါကို ။

ဗ်ာဒိတ္ခံယူေသာေန႔
═══════
သုေမဓာေလာင္း ၊ ကပ္ေဟာင္းလြန္ေလ ၊
ဒီပင္ထံပါး ၊ တံတားအေန ။
ေရႊဗ်ာဒိတ္ပန္း ၊ ဆင္ျမန္းဆြတ္ေျခြ ၊
ကဆုန္လ  ၊ ပုဏၰ ဒိဝေသ ။

ဖြားျမင္ေသာေန႔
═══════
သုေဒၶါဓန ၊ ေလာကက်က္သေရ ၊
မာယာမယ္ဖြား ၊ ထြတ္ဖ်ားမေဟ ။
ေအာင္သံက်ဴးလို႔ ၊ မီး႐ႈးျမင္ေစ ၊
ကဆုန္လ ၊ ပုဏၰ ဒိဝေသ ။

ဘုရားျဖစ္ေသာေန႔
═══════
ေဗာဓိေညာင္နန္း ၊ ေအာင္ပန္းေညာင္ေရ ၊
သစၥာဖြင္႔ပြဲ ၊ ဆင္႔ကဲသေရ ။
ဂုဏ္ကိုးပါးႏွင္႔ ၊ ဘုရားျဖစ္ေခ် ၊
ကဆုန္လ ၊ ပုဏၰ ဒိဝေသ ။

ပရိနိဗၺာန္ စံေတာ္မူေသာေန႔
══════════
ဗိုလ္လူအေပါင္း ၊ သိန္းေသာင္းကုေဋ ၊
ေခ်ခြၽတ္ၿပီး၍ ၊ မဂ္ထီးလႈံေစ ။
မလႅာနယ္တြင္း ၊ အင္ၾကင္းရေဝ ၊
ခႏၶာၿငိမ္း ၊ ဇာတ္သိမ္း နိဗၺဴေျမ ။
ကဆုန္လ ၊ ပုဏၰဒိဝေသ ။

ကဆုန္လ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္
═══════════════════════
ကဆုန္လမွာ အစဥ္အလာမပ်က္ က်င္းပတဲ့
ပြဲကေတာ့ ေညာင္ေရသြန္းေလာင္းပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေညာင္ေရသြန္းပြဲေတာ္ကုိ
(၁)ပြင့္ရာေဗာဓိအား ရည္မွန္းျခင္း
(၂)ေရျပတ္ခ်ိန္မွာ မညႇိဳးးႏြမ္းေစလုိျခင္း
ဤရည္႐ြယ္ခ်က္နွစ္မ်ဳိးျဖင့္ က်င္းပျခင္း
ျဖစ္ပါတယ္။

သမုိင္းေၾကာင္း
========
ဇာတ္နိပါတ္မွာ-
ျမတ္စြာဘုရားက
(၁)သာရီရိကေစတီ
(၂)ပရိေဘာဂေစတီ
(၃)ဥဒၵိႆကေစတီ အားျဖင့္ ေစတီသုံးမ်ဳိး
ရိွပုံကုိမိန္႔ၾကားၿပီး
ေဗာဓိပင္ကုိ ပရိေဘာဂေစတီထုိက္၍ ပူေဇာ္
ခြင့္ျပဳထားပါတယ္။

သစၥာေလးပါးတရားတုိ႔ကုိ သိျမင္ရာဌာနျဖစ္
ေသာေၾကာင့္ ပြင့္ေတာ္မူရာသစ္ပင္ကုိေဗာဓိ
ပင္လုိ႔ေခၚဆုိရပါတယ္။

ဥပမာ-
က႔ံေကာ္ပင္မွာ ဘုရားပြင့္ရင္ ကံ့ေကာ္ပင္ဟာ
ေဗာဓိပင္ျဖစ္ပါတယ္။

ေညာင္ပင္မွာဘုရားပြင့္ရင္ ေညာင္ပင္ဟာ
ေဗာဓိပင္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္
ကဆုန္လအခါမွာ အပူလြန္ကဲၿပီး ေရျပတ္လတ္ခ်ိန္ျဖစ္၍ ေဗာဓိပင္မ်ားမညိွဳိးႏြမ္းေအာင္
ေရသြန္းေလာင္းၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိလက္ခံ
ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ၾကတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ
ဗုဒၶဘာသာမ်ားအေနျဖင့္ ကဆုန္လ
ေညာင္ေရသြန္းပြဲကုိ ပုဂံ ပင္းယ အင္းဝ
ကုန္းေဘာင္ေခတ္မ်ားမွ ယေန႔မ်က္ေမွာက္
ေခတ္အထိ အစဥ္အလာ မပ်က္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾက
ပါတယ္။

ေညာင္ေရသြန္းပြဲ
══════
၁။ဗုဒၶျမတ္စြာ တရားရွာ၊ ေအးရိပ္ ျမိဳင္ေဟမာ။

၂။ျမက္ထမ္းလာတဲ႔ သုဒၶိယ၊ သဒၶါ ေဇာဟုန္ၾကြ။

၃။ဦးႏွိမ္ခ်လို႔ စိတ္ၾကည္ျဖဴ၊ ရွစ္ဆုပ္ ျမက္ကိုလွဴ။

၄။သည္အလွဴ  ေျမမွာခင္း၊ ေဗာဓိ ေညာင္ေျခရင္း။

၅။ေရႊေရာင္ဝင္းတဲ႔ ပလႅင္ယံ၊ ထက္ဝယ္
   တည္ေနစံ။

၆။ငါးမာရ္ေအာင္တဲ႔ တရားမင္း၊ ေဗာဓိ
   ေရႊဉာဏ္လင္း။

၇။ဆင္မင္းေန႔ၾကံဳ  လကဆုန္၊ ျပည့္ဝန္း
   လေငြယုန္။

၈။အိုးစည္ဗံုႏွင့္ ကခုန္ႏဲႊ၊ ေညာင္ေရ သြန္းတဲ႔ပဲြ။

═══════════════════════
ေမတၱာျဖင္႔ အရွင္နေႏၵာဘာသ (ဓမၼေရာင္စဥ္)

Thursday, May 5, 2016

"ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ၀ဲဘက္ပုခံုးကို သကၤန္းေတာ္ျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဖံုးလႊမ္းရသနည္း"



ျမတ္ဗုဒၶ သာသနာမွာ လက္၀ဲေတာ္ရံ
လက္ယာေတာ္ရံဆိုတာရွိတယ္
လက္၀ဲေတာ္ရံဆိုတာ
တန္ခိုးအရာမွာ ဧတဒဂ္္ရတဲ့ အရွင္္မဟာေမာဂၢလာန္ပါ
လက္ယာေတာ္ရံဆိုတာ
ပညာအရာမွာ ဧတဒဂ္္ရတဲ့အရွင္္သာရိပုတၱရာပါ

တန္ခိုးက လက္၀ဲ၊ ပညာက လက္ယာ...
တန္ခိုးဆိုတာ အာသ ေ၀ါတရားတို ့ရဲ႕
ကုန္္ရာခန္းရာ အရဟတၱဓဇ၊
အရဟတၱရဲ႕ အလံတံခြန္သာျဖစ္တယ္။

ပညာဆိုတာကေတာ့ ၀ိပႆနာပညာ၊
မဂ္ပညာ၊ ဖိုလ္ပညာက ေန နိဗၺာန္ကို ရဖို ့ေရာက္ဖို ့ပါ

ပုထုဇဥ္တို ့ရဲ႕စိတ္သဘာ၀ဆိုတာ အဆန္းၾကိဳက္၊
တစ္ခုရုိး တစ္မ်ိဳးေျပာင္းျပီး
တစ္သံသရာလံုး ဆန္းတယ္ထင္္တာေတြေနာက္
လိုက္ခဲ့ၾကတယ္။
ရုိင္းရုိင္းေျပာရရင္
လမ္းေဘးက ေမ်ာက္ပြဲ၊ မ်က္လွည့္ပြဲကအစ ဆန္းတယ္ထင္္တာ မွန္သမွ်မွာ လူေတြေမ့ေမ်ာ သာယာေနတတ္ၾကတယ္။

ဒီေတာ့ တန္ခိုးရဲ႕ ဆန္းဆန္းျပားျပား
ဖမ္းစားမႈအေပၚ ေမ့ေလ်ာ့ေတြေ၀ သာယာေနၾကရင္
မဂ္ပညာ ဖိုလ္ပညာကြယ္မွာပဲ၊
မဂ္ပညာ ဖိုလ္ပညာကြယ္္ရင္ သာသနာကြယ္မွာပဲ။
သာသနာကြယ္ျပီ ဆိုတာနဲ ့
သတၱ၀ါေတြရဲ ့သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲ ဒုကၡအ ေပါင္းက
လြတ္ေျမာက္္ရာတရားေတြလည္းကြယ္တာပဲ။

ေယာဂီတို ့ တရားထိုင္္ရာမွာလည္း
တင္္ပ်ဥ္ေခြၾကား လက္ႏွစ္ဖက္ ယွက္တင္္တဲ့အခါ
လက္၀ဲလက္ကို ေအာက္က လက္ယာလက္ကို
အ ေပၚက ထားရတာလည္း ဒီသ ေဘာပဲ။

လက္၀ဲဆိုတဲ့ တန္ခိုးသ ေဘာကို
လက္ယာဆိုတဲ့ ပညာက ဖံုးထားအုပ္ထား
ဆင့္ထားရတယ္။

တစ္နည္းအားျဖင့္ေတာ့ လက္၀ဲက သမထ၊
လက္ယာက ၀ိပႆနာ။
သမထ တန္ခိုးကိုသာ ျပလိုက္လို ့က ေတာ့
အညွီ ယင္္အံုသလို ေန ေတာ့မွာေပါ့။

ရုပ္ နာမ္ ျဖစ္ပ်က္ေတြ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱေတြ
ဘာမွေဟာလို ့ ေျပာလို ့နား၀င္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
တန္ခိုးျပမိရင္ တန္ခိုးပဲ ကိုးကြယ္မွာ။
၀ိပႆနာပညာ၊ ဖိုလ္ပညာ၊ မဂ္ပညာေတြဆိုတာ
က်င့္ၾကံအားထုတ္္ရမွန္းေတာင္ သိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။

တန္ခိုးေလာက္္ရင္ မိန္းေမာေနရင္
သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲက မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္္ဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္တန္ခိုးဆိုတာ ဖံုးထားအပ္ေသာအရာ၊
ပညာသာလွ်င္ အျမဲအစဥ္ ဖြင့္ထားအပ္ေသာအရာ၊
ေဖာ္ထားအပ္ေသာ အရာ၊

ဒါေၾကာင့္ တန္ခိုးကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့
လက္၀ဲဘက္ကို သကၤန္းနဲ ့ဖံုးထားရတယ္။ ပညာကိုကိုယ္စားျပဳတဲ့ လက္ယာဘက္ကိုေတာ့
ဖြင့္ျပထားရတယ္၊ ေဖာ္ထားရတယ္။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာေဗာဓိျမိဳင္္ဆရာေတာ္ၾကီး
ဆုံးမၾသဝါဒျဖစ္ပါသည္ ။

ေမတၱာေစတနာျဖင့္
လူမုန္​း (ဓမၼ​ေရာင္​စဥ္​)

Friday, April 29, 2016

ရန္​ကုန္​ၿမိဳ႕ (၄) ျပည္​့ ဓမၼစကူးလ္​ညီလာခံတက္​​ေရာက္​ရန္​စည္​း​ေဝး







29.4.2016  ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ျကီးျမိ ု ့
ျမိ ု ့နယ္ဓမၼစကူးလ္ေကာ္မတီ္ရံုးတြင္
ရန္ကုန္ျမိ ု ့ ၄ နွစ္ျပည့္ ဓမၼစကူးလ္ညီလာခံသို ့
တက္ေရာက္နိုင္ရန္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ နယ္အတြင္း
ရွိဓမၼစကူးလ္ဌာနမ်ားမွ ဆရာေတာ္
သံဃာေတာ္မ်ား ဆရာ / မ မ်ား နွင့္
ျမိ ု ့နယ္ဓမၼစကူးလ္ေကာ္မတီအဖြဲ  ့၏
အလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲတက္ေရာက္မည့္သူမ်ားကို
အမ်ားသေဘာျဖင့္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း၊
ညီလာခံသို ့ လိုက္မည့္လူဦးေရစာရင္း
ေပးပို ့ရမည့္ရက္ သတ္မွတ္ျခင္း၊
နိဗၺာန္ေစ်းတြင္ ေဒသထြက္ကုန္မ်ား
ဌာနအလိုက္ေပးပို ့မည့္ကိစၥ
ပစၥည္းထုတ္ပိုးျခင္းကိစၥမ်ားကို
ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ညိွနွိင္​းခဲ့ၾကပါသည္​။

လူမုန္​း (ဓမၼ​ေရာင္​စဥ္​)

​ေခါင္​း​ေဆာင္​မတင္​ထိုက္​သူ​ (၆) ဦး


ေခါင္းေဆာင္ မတင္ထုိက္သူမ်ား
***********************************************
“ဂဏန္း၊ ပုတ္သင္၊ ၀ါးပင္ ၊ ႏြားသုိး၊ လိပ္မ်ဳိး၊ ေခြးအ၊ ဤေျခာက္၀ နာယက မတင္ထိုက္။”

၁။ ဂဏန္း = လက္မ ေထာင္ျခင္း

၂။ ပုတ္သင္ = ေျပာသမွ် ေခါင္းၿငိမ့္ျခင္း

၃။ ၀ါးပင္ = ေလသင့္ရာ ယိမ္းတတ္ျခင္း

၄။ ႏြားသုိး = ႐ွဴး႐ွဴးဒုိင္းဒုိင္း လုပ္တတ္ျခင္း

၅။ လိပ္မ်ိဳး = မိမိဘက္သုိ႔ ယက္တတ္ျခင္း

၆။ ေခြးအ = ေကာက္က်စ္ျခင္း ဤေျခာက္၀ မွတ္ပါ အနာယက။

၁။ ဂဏန္း
     ဂဏန္းနဲ႔ တူတဲ့ လူစားမ်ဳိးတဲ့။ ဂဏန္းဆုိတဲ့ ေကာင္ဟာ အျမဲတမ္း လက္မတစ္ေထာင္ေထာင္နဲ႔ ရွိတတ္ပါတယ္။ ငါမွတတ္တာ၊ မင္းတုိ႔က ဘာမွ သိတာမဟုတ္ဘူး။ ငါ့ဆရာ လာမလုပ္နဲ႔ ဆုိတဲ့ လူစားမ်ဳိးပါ။ ေအာက္လက္ငယ္သားကုိ ကၽြန္လုိ ဆက္ဆံတတ္တဲ့ သူမ်ဳိးကို ဆရာမတင္ထုိက္ဘူး။

၂။ ပုတ္သင္
     ပုတ္သင္လုိ လူစားမ်ဳိးတဲ့။ ဒီေကာင္ကေတာ့ ကိုယ္ပုိင္အရည္အခ်င္းဘာမွ မရွိပါဘူး။ သူမ်ားေျပာတုိင္း ေခါင္းညိတ္တယ္၊ ဘယ္သူက ေျပာေျပာ “ေအးလုပ္လုိက္ဆုိတာခ်ည္းပဲ”။ အဲဒီလုိလူမ်ဳိး ဆရာ တင္မိျပန္ရင္လည္း ငါးပါးမကဘူး။ ဆယ့္ငါးပါး ေလာက္ေမွာက္ေရာ။

၃။ ၀ါးပင္
     ၀ါးပင္လုိ လူစားမ်ဳိးတဲ့။ ဒီလူကေတာ့ ခပ္ညံ့ညံ့လူစားမ်ဳိး၊ ကုိယ္ပုိင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္မရွိဘူး။ကိုယ္ပုိင္ရပ္တည္မႈ မရွိဘူး၊ ေနရာတကာ ေရလုိက္ ငါးလုိက္ဆုိတဲ့ လူစားမ်ိဳး၊ အစြယ္ေကာင္းရင္ ပါသြားတာခ်ည္းပဲ၊ ေကာင္းတာဆုိလည္း အစြယ္ေကာင္းရင္ လုပ္တယ္။ မေကာင္းတာဆုိရင္လည္း မက္လုံးေကာင္းရင္လုပ္တယ္။ ေပ်ာ့ညံ့တဲ့ လူစားမ်ဳိး၊ ဒီလုိလူစားမ်ိဳးလည္း ဆရာ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အားမကုိးထုိက္ျပန္ဘူး။

၄။ ႏြားသုိး
     ႏြားသုိး နဲ႔တူတဲ့ လူမ်ဳိး။ ဒီေကာင္ကေတာ့ ဘာမဆုိ အမွားအမွန္ မေ၀ခြဲဘူး။ ေနရာတကာ ရႈးဒုိင္းဒုိင္းနဲ႔ စြတ္လုပ္တတ္တယ္။ ႏွလုံးေရ နည္းျပီး၊ လက္ရုံးေရ အားကုိးတဲ့ လူစားမ်ဳိးေပါ့။ ဒီလုိလူမ်ဳိး ေခါင္းေဆာင္တင္မိရင္လည္း အားလုံးပ်က္ဆီးဘုိ႔မ်ားျပီ။

၅။ လိပ္
     လိပ္ နဲ႔တူတဲ့ လူစား။ ဒီလူမ်ဳးိကေတာ့ အတၱၾကီးတဲ့ လူစားေပါ့။ ဘာမဆုိ သူ႕အတြက္ပဲ သူသိတယ္။ “ငါေခါင္းေဆာင္၊ ငါေပးမွ မင္းတုိ႔ ရမယ္၊ ငါျပီးမွ ျပီးမယ္”ဆုိတဲ့လူစားမ်ဳိး၊ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြါးပဲ သိတယ္။ အမ်ားအတြက္ ထည့္မတြက္တတ္တဲ့လူစားမ်ဳိး။(ပရဟိတ စိတ္မ၀င္စားတဲ့ လူစားမ်ဳိး)

၆။ ေခြးအ
     ေခြးအနဲ႔ တူတဲ့ လူမ်ဳိး။ ဒီလူစားကေတာ့ ေကာက္က်စ္တယ္။ ဘယ္ေနရာမဆုိ နည္းမွန္၊ လမ္းမွန္က မသြားတတ္ဘူး။ ဘယ္သူ႕ကိုမဆုိ လွည့္စားလုိက္ရမွ စား၀င္ အိပ္ေပ်ာ္တဲ့လူမ်ဳိး။ ကိုယ့္လက္ေအာက္ငယ္သားကို ကိုယ့္လက္ခုတ္ထဲက ေရလုိ၊ ကိုယ္လုိတဲ့ ေနရာမွာပဲ အသုံးခ်တတ္တယ္။

ကဲ...ေခါင္းေဆာင္မ်ား စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ငါ ဘယ္နံပါတ္နဲ႔ ျငိေနလည္းဆုိတာ။ ဘယ္နံပါတ္နဲ႔မွ မျငိဘူးဆုိ၇င္ေတာ့ သင္ လူေကာင္းျဖစ္ျပီေပါ့။

အရွင္နေႏၵာဘာသ(ဓမၼေရာင္စဥ္)

ေန႔တိုင္းဘ၀သစ္ စႏိုင္သည္. Powered by Blogger.
Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Bluehost Review